Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2020, Blaðsíða 14

Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2020, Blaðsíða 14
14 – Sjómannablaðið Víkingur – Nei, blessaður vertu ég er hættur á sjó, segir viðmælandi minn þegar ég spyr út í aflabrögð, svona til að brjóta ísinn. – Ég kom í land þegar ég varð sjötug- ur sem var í október á síðasta ári. Aftur verð ég kjaftstopp, röddin í sím- anum ber ekki með sér að vera komin á áttræðisaldur. Annars er tilefni samtalsins að þegar tilkynnt var um úrslit í Ljósmyndakeppni sjómanna 2019 var fyrsta sætið sagt Sig- urðar Arnars Baldurssonar. Þó er óum- deilt að Sigurður heitir Örn en ekki Arnar og er Baldvinsson. Ég vildi svo sem ekk- ert brydda upp á þeirri staðreynd, sem ég flíka ógjarnan, að Örn og Arnar eru mér þungur ljár í þúfu þegar kemur að fall- beygingu. En sem sagt, erindið var að biðja Sig- urð Örn afsökunar og leiðrétta mistökin. Byrjaði á dekki og endaði á dekki Og úr því talsamband var komið á var ekki úr vegi að spjalla ögn. Og þá var fyrst að forvitnast um hvernig það væri fyrir gamalreyndan sjómann að vera kominn í land? – Jú takk, þetta hefur gengið ágæt- lega. Að vísu fannst mér nokkuð lengi eins og ég væri bara í fríi. Þegar Múlabergið kom inn var alltaf eitt- hvað sem togaði. Þetta var einkenni- leg tilfinning, það skal ég játa. En ég fer aldrei niður á bryggju, hef reyndar aldrei verið neinn bryggjukarl og þegar við vorum að landa fann ég aldrei hjá mér neina hvöt til að rölta um bryggjur og skoða skip. Svo að þú og hafið eruð skilin að skiptum? – Svona að mestu. Ég skal játa að ég hef fylgst með þegar Múlabergið tekur þátt í togararallinu fyrir Hafró. Maður kveður ævistarfið ekki svo glatt. Ætli ég hafi ekki byrjað á sjónum 1964 eða ´65. Og núna seinast var ég búinn að vera samfleytt í 19 ár á Múlaberginu áður en ég hætti í fyrra. En satt að segja hef ég alltaf verið að hætta á sjónum, já allt frá því ég fór í fyrsta sjóróðurinn, sem hljómar einkennilega. En þú gerðir samt aldrei alvöru úr því að hætta? – Ég reyndi nokkrum sinnum. Vann til dæmis í Slippstöðinni á Akureyri. Ætlaði að læra ketil- og plötusmíði. Ég var líka um tíma hjá Haftækni en satt að segja þá fann ég mig aldrei í klukkuvinnu. Svo að ég hætti einfaldlega að streitast á móti. Ég er einhvern veginn þannig innrættur að 8-17 vinna hentar mér alls ekki. Kannski er ég ekki nógu skipulagður. Svo gerðist þú sjókokkur eða varstu kannski ekki kokkur allan sjómannsferilinn? – Nei, nei. Ég byrjaði á dekki og end- aði þar raunar líka. Á rækjunni fer kokk- urinn á dekkið líka sem gerði mér gott. Hélt mér í æfingu. Ætli ég hafi ekki byrj- að sem matsveinn þegar ég var á Stálvík SI 1 í kringum 1985. Lærðirðu þá til kokks? – Nei en ég byrjaði sem unglingur að elda, fyrst í foreldrahúsum og svo hélt ég því áfram eftir að ég flutti að heiman og stofnaði mitt eigið heimili. Þér hefur þá þótt gaman að standa í eldamennskunni? – Nei, ég hafði aldrei neina sérstaka ánægju af því að elda. Þetta var bara eins og hver önnur vinna. Og kannski kom þarna letin til skjalanna. Ég nennti ekki að vera úti á dekki í öllum veðrum. Þú sagðist ekki vera mjög skipulagður en það hefur nú samt þurft skipulag og hugsun þegar tekinn var kostur? – Það reyndi óneitanlega svolítið á þegar útivistin var kannski sjö vikur eins og þegar ég var á Siglfirðingi SI 150 og við fórum í Smuguna. En þetta var yfirleitt svipað magn sem var keypt og komst því upp í vana. Í lokin ein samviskuspurning, Sig- urður, hvernig kokkur varstu? Ég var nú bara venjulegur kokkur en enginn gúrme. Góður vinur minn kallaði mig kjötfarskokkinn en sann- leikurinn var sá að þegar boðið var upp á kjötfarsbollur, steiktar eða soðn- ar með káli, borðuðu flestir mikið. Auðvitað var maður stundum skamm- aður og helst settu menn út á kjöt- farsið. Það er erfitt að gera öllum til hæfis en oft kviknuðu skammirnar ekki að ástæðulausu, játa ég fúslega. Í heildina var ekki mjög mikið jarmað í mér og lítil illindi urðu. Og víst er að enginn dó. „Var bara venjulegur kokkur“ - Rabbað við Sigurð Örn Baldvinsson matsvein Jón Hjaltason Múlaberg við bryggju á Siglu- firði. Sem sjá má er Sjómanna- dagur í nánd. „Við vorum þrír jafngamlir á Múlaberginu,“ segir Sigurður Örn, „en þessir tveir jafnaldrar mínir hættu örfáum mánuðum á undan mér.“ Mynd: Jón Hjaltason Sigurður Örn tekur á móti kostinum. Mynd: Björn Valdimarsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.