Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2020, Síða 37

borgar, Liverpool og Dublin og var al-
staðar vel tekið.
Drabbaðist niður
Árið 1959 lauk siglingasögu Galatea en
skipið var engu að síður notað til
kennslu allt til ársins 1979. Þótt ekki
væri lengur neitt gagn af þessu mikla
seglskipi var það engu að síður stolt
spænska flotans og þegar lögð voru á
ráðin um heimssýninguna miklu í
Sevilla, Expo ´92, var í áformi að Galatea
yrði þar helsta sýningardjásnið.
Allt fór þetta þó á aðra lund, fjármagn
skorti til að gera að skipinu eins og
þurfti og næstu árin féll Galatea í
gleymskunnar dá. Það var fyrst 1990 að
menn áttuðu sig á sögunni sem var að
hverfa en þá var Galatea ekki svipur hjá
sjón. Tveimur árum síðar tókst Skotum
að kaupa skipið og eftir töluvert stíma-
brak við flakið – já við skulum kalla
hlutina sínu rétta nafni – var skrokk-
urinn dreginn tæpar 1.400 sjómílur og
var þá kominn aftur í sköpunarbæ sinn.
Við tók gríðarleg vinna. Skipið fékk
aftur sitt gamla nafn og markmiðið var
að Glenlee gengi í endurnýjun lífdaga
eins og hún var nýbyggð árið 1896.
Sumarið 1999 rættist draumurinn –
að vísu er eitthvað vélakyns enn í skip-
inu - en horfum fram hjá því og njótum
þess að ganga um „The Tall Ship at
Riverside“ eins og Glasgowbúar kynna
þetta stolt sitt og prýði fyrir gestum og
gangandi.
Andspænis Glenlee er þetta stórkostlega safn, Riverside Museum, sem þið bókstaflega verðið að heim-
sækja líka. Skotarnir standa engan veginn undir nafni og heimta engan aðgangseyri, hvorki að skipinu
né þessu skemmtilega safni.
Riverside safnið er helgað samgöngum.
Sjómannablaðið Víkingur – 37