Rökkur - 01.10.1922, Qupperneq 10

myndum frá kóngsins Kaupinhöfn. í þessu herbergi sat faðir minn
að jafnaði og las og skrifaði eða gekk um gólf. En þó kom það fyrir,
að hann sat við skriftir í borðstofunni, en hann vann þar sjaldan
að frumsamningu eða þýðingum. Inn af bleiku stofunni, var bláa
stofan, stássstofan. Þar voru húsgögn úr búi Bjarna amtmanns
afa míns. Þar var svartmálaður ruggustóll. Bertelsen málaði
hann og málaði karlskepnu á setuna. Karl þessi hafði skotthúfu á
höfði. Síðskegg hnélangt. Læddist ég oft inn í bláu stofuna til þess að
virða fyrir mér karlundur þetta. Og þar var margt, sem of langt
yrði upp að telja. Ef litið var út um glugga þessara stofa, blöstu
við fjórir garðar, allir fallegir og vel hirtir. Garður Scherbecks
landlæknis (svo nefndur, en þá eign Halldórs yfirdómara Daníels-
sonar, var og oft kallaður „Bæjarfógetagarðurinn," en þeirri stöðu
gegndi yfirdómarinn þá), Apótekargarðurinn, garður Páls Mel-
sted og garður föður míns. Á garð foreldra minna mun ég seinna
minnast. —
Faðir minn var árrisull maður. Hann var á vetrum kominn upp
í skóla á hverjum morgni fyrir klukkan átta. Hann var æ við morg-
unbænir, þó að sjálfur hefði hann oft ekki kennslustund fyrr en
eftir hádegi. Á sumrin var hann oft kominn á fætur fyrir klukkan
sex, stundum fyrr. Og gekk hann þá úti, upp um holt, suður á
Mela eða í garðinum sínum, eða um fjöruna suður við Skerjafjörð
og tíndi þar kufunga, skeljar og hörpudislca. Hafði hann yndi af að
safna slíku. Morgunverður var að jafnaði klukkan tíu í þá daga.
íslenzkum mat þarf ekki að lýsa, en að jafnaði var haframjölsgraut-
ur etinn á undan öðru. Faðir minn heitinn drakk að jafnaði lítið
glas af dönsku ákavíti með mat á hverjum morgni. Og blandaði í fá-
einum dropum af bitter. Ef kallt var í veðri, drakk hann hálft annað
glas. En hann var stakur hófsemdar maður á vín. Að undanteknum
þessum morgunverðarsnöpsum, drakk hann aldrei annað. Nema í
veizlum. En hófs gætti hann alltaf. Og má víst hið sama segja um
flesta eða alla menntamenn Reykjavíkur.
Þá er hann orti sat hann ýmist við borðið eða hann gekk um
gólf með pennaskaftið bak við eyrað og gekk svo að öðru hvoru
púltinu og bætti við á pappírinn því, sem framleiðst hafði á gólf-
göngu. Við púlt sín stóð hann æ og skrifaði. Vart held ég, að hann
hafi skrifað niður setningu, sem ekki var næstum fullfáguð. Oft sat
hann með pennaskaftið í hendinni án þess að skrifa. Svo óx brosið
10