Rökkur - 01.10.1922, Síða 14

í því var niður, sog, þungi öldunnar, sem loks fellur á auða strönd.
Og þessi orð ein mælti hann: Hann Bjarni er dáinn. Hann lauk
máltíð sinni, en stóð upp allsnögglega að henni lokinni. Og gekk
inn eða upp á skrifstofu sína. Ég sá eitt tár brjótast fram í vinstri
augnakrika hans. Það var haglkorni líkara en tári, og það féll ekki
niður kinn hans, ekki það andartakið. Þeir, sem fyrir sonarmissi
hafa orðið, sem þessum, munu skilja, að þessa stund var einveran
honum allt. Og hún, sem ef til vill var eina manneskjan þarna við-
stödd, er skildi til fulls, gekk þá fyrst á fund hans, er góð stund var
liðin, þegar hún vissi stundina, þegar guð hvíslaði að henni: Nú
mun návist þín hafa friðandi áhrif á sál hans.
Móðir mín var fátæk stúlka og umkomulaus, þegar hún giftist
föður mínum.1) En hún gleymdi aldrei, alla æfina, þeim, sem
fátækir voru, þeim, sem áttu bágt. í sál hennar var enginn hroki
til. Og hún hjálpaði þeim, sem bágt áttu, eftir megni alla æfina.
Hún mátti ekkert aumt sjá. Og það er margur svangur vesalingur-
inn, sem oft fékk volgan mat í eldhúsi hennar. Og hún vitjaði oft
sjúkra fátæklinga og færði þeim hollan, heitan mat, ef þeir voru
við rúmið. Þetta er ekki sagt vegna þess, að hún sé eina reykvíska
konan eða íslenzka, er þetta hafi gert. Þær voru margar. Og heiður
sé þeim öllum. Frá því er sagt vegna þess, að fögur sál á æ heiður
skilið, hvort sem fegurðin lýsir sér í fögrum ljóðum, listaverkum
eða í því að gera gott. Brjóstgæði hennar voru óumræðileg, löng-
unin til þess að lifa fyrir aðra takmarkalaus, fyrst og fremst fyrir
mann sinn og börn. Ást hennar og lotning fyrir guði var heit,
sönn, einföld, barnsleg. Hún var sannkristin kona. Ég vona, að það
verði ekki misskilið, þó að ég segi, að hún hafi trúað á gamla tímans
vísu. Sú trú fullnægði henni. Og sú trú hennar var það afl, sem
gerði hana þess megnuga, að lifa sannkristnu lífi, gerði hana að
!) Foreldrar móður minnar voru Eiríkur Eiríksson járnsmiður í Stuðlakoti og
kona hans Anna Eiríksdóttir frá Rauðará. Móðurbróðir minn, Guðbrandur,
var faðir Jóns, umboðsmanns Eimskipafélags íslands í Khöfn og víðar, Ingi-
bjargar (Brands) leikfimikennara, og Önnu, konu Brynjúlfs tannlæknis Björns-
sonar. — Föðurætt Eiríks hefi ég séð rakta allt til Finns Péturssonar, sem bjó
á Ökrum, og var kallaður Laga-Finnur, en ættin Akra-Finns ætt. Sonur Finns
átti alla jörðina 1507 og bjuggu afkomendur hans á ýmsum jörðum á Mýrum
vestur. Anna, kona Eiríks, var dóttir Eiríks Hjartarsonar á Rauðará, foreldrar
hans, Hjörtur, smiður, frá Laugum í Flóa, og Rannveig Oddsdóttir lögréttu-
manns á Rauðará, systir Jóns landlæknis. Verður þetta ekki lengra rakið hér.
14