Rökkur - 01.10.1922, Page 20

Niður á fold, að förumannsins hreysi,
Fagnandi krýp eg, skó af fótum leysi.
Gáttu nú, sál mín, gullinvegi þessa,
Guð er í alheims kirkju sinni að blessa.
Gleym hverri þraut og þræddu veginn eina,
Þrá hverja stund sem nú hið fagra og hreina,
Guð er á fold, í förumannsins hreysi.
Fagnandi krýp eg, skó af fótum leysi.
Rðkkur 1927.
Svalan mín
Þú komst að sunnan um sólarlag
Og söngst við gluggann minn.
Æ, lúinn var vesalings vængurinn,
En viðkvæmt hljómaði óðurinn
Um ástir og eilífan dag.
Þú komst að sunnan um sólarlag
Og söngst við gluggann minn.
Sumarlangt ómaði söngurinn,
En suður í löndum var hugurinn
Uns heim fórstu hausts um dag.
Þú komst að sunnan um sólarlag
Og söngst við gluggann minn. —
Húmar og kular, en hugurinn
Himneskan geymir sönginn þinn
Um ástir og eilífan dag.
Rökkur 1927.
20