Rökkur - 01.10.1922, Qupperneq 41

hans friði um stund. Á þessum bletti gæti hann nú hlegið að margra
ára, heils mannsaldurs flækings ferðalagi, að óhöppum sínum og
glappaskotum. Hann var í sannleika sem skipið, er ofviðrið rúði
rá og reiða, stöguðum seglum og stýri; skipi var hann líkur í vissum
skilningi, sem brimlöðrið hræktist á hvítfyssandi, skipi, sem þrátt
fyrir mótveður, sviptibylji og rastarstrengi, er af ósýnilegri hönd
forsjónarinnar haldið í horfinu og í höfn siglt að lokum. —
Mynd þessa storms hvarf fljótt úr huga hans aftur. Og önnur
mynd kom þar fram: Lognsær elliáranna! Hann hafði aðeins skýrt
Falconbridge frá dálitlu broti, örfáum þáttum ár ævintýraríku lífi.
Þúsund atvik önnur hefði hann getað minnzt á. Ógæfa hans hafði
æ verið, að þá er hann hafði reist tjald sitt og hælað niður og búið
sér hlóðir, hafði alltaf einhver fellibylur farið yfir þann blettinn
og kippt sundur tjaldsúlunni hans sem hráviði og kæft nýtendraðan
eld. Og hann varð að halda áfram og efna í að nýju. Og þarna
sem hann stóð nú á svölunum og leit aftur á atvik liðinna ára,
varð allt svo skýrt. Hann lifði hvert atvik á ný. Baráttur hafði hann
háð í fjórum heimsálfum. Og á flakki sínu hafði hann gefið sig við
nær öllum hugsanlegum störfum. Vinnuelskur og ráðvandur hafði
hann æ verið, og því græddist honum fé oftlega, en hélzt eigi á því.
Og það þrátt fyri alla aðgæzlu og þó hann hefði hug á að varðveita
það.
Hann var gullnámamaður í Ástralíu, gimsteinagrafari í Afríku
og skytta á Indlandi. Hann reisti bú í Kaliforníu, en óhöpp og
óþurrkar gerðu hann gjaldþrota. Hann gerðist umferðasali og verzl-
aði við villimenn í frumskógum Brasilíu, en fleki hans sökk á
Amazon-ánni. Aleinn og vopnlaus ráfaði hann um nakinn og hungr-
aður í frumskógunum. Villiávexti aðeins lagði hann sér að munni.
Og óttalaus gat hann eigi verið andartak í eyðimörkinni, þar sem
villidýrin þjóta um í hópum, fastara en logi fer yfir akur. Hann
reisti smiðju í borginni Helenu í Arkansas, en hún brann til kaldra
kola í eldsvoða, sem eyddi meginhluta borgarinnar. Eitt sinn komst
hann í tæri við Indíána í Klettafjöllunum og varð af þeim tekinn
til fanga, en honum varð það að gæfu, að kanadiskir veiðimenn
björguðu honum. Skömmu síðar gerðist hann sjómaður á skipi, sem
fór á milli Bahia og Bordeaux, og síðan gerðist hann skutlari á hval-
veiðara. Hvorttveggja skipið strandaði. Hann náði sér á strik aftur
og keypti vindlingaverksmiðju í Havana, en er hann lá þar fár-
veikur, rændi félagi hans hann. Og að síðustu kom hann til Aspin-
41