Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 29.11.1976, Síða 94

III.
Dýrkeypt reynsla af vamarbaráttu síðustu ára, staðfestir greini-
legar en nokkru sinni fyrr þá vissu, að kaupgjaldsbarátta er síður en
svo einhlít til þess að tryggja bagsmuni verkalýðsstéttarinnar, þótt
hún sé í því efni grundvallarnauðsyn. Eigi kaupgjaldsbarátta að
svara tilgangi sínum, verður hún að tengjast og samræmast baráttu
verkalýðshreyfingarinnar á öllum þeim sviðum þjóðmálanna, sem
snerta beina eða óbeina velferð stéttarinnar.
í síðustu kjarasamningum reyndi verkalýðshreyfingin að haga
baráttu sinni í samræmi við þessi sannindi og setti því fram jafn-
hliða kaupkröfum sínum margvíslegar kröfur um stjórnmálalegar
aðgerðir varðandi atvinnumál, utanríkisviðskipti, ríkisfjármál, verð-
lagsmál, skattamál, búsnæðismál og umbætur á lífeyrissjóðakerfinu.
Fátt eitt af þessum kröfum náði fram að ganga að því sinni, en engu
að síður er ljóst, að verkalýðshreyfingin var hér á réttri braut, sem
hún verður trúlega betur við búin að ryðja í næstu baráttulotu sinni,
þegar núgildandi kaupgjaldssamningar renna úr gildi.
IV.
33. þing Alþýðusambands Islands lýsir yfir því, að nú sé lokið
því tímabili varnarbaráttu í kjaramálum, sem staðið hefur nú rösklega
í tvö ár. Þingið telur nú svo komið launamálum verkafólks, að með
engu móti verði lengur þolað, ef ekki á að verða varanlegur háski fyrir
alla alþýðu manna og þjóðina í heild. Staðreynd er, að laun verka-
fólks eru nú orðin ein hin allra lægstu í Vestur-Evrópu og vinnutími
jafnframt lengri en þar þekkist. Þetta skapar ekki aðeins nauð þeim,
sem þola verða, heldur einnig geigvænlegar hættur fyrir þjóðfélagið
allt.
Það er álit þingsins, að þegar í næstu kjarasamningum sé óhjá-
kvæmilegt að hækka verkalaun mjög mikið og þó alveg sérstaklega
öll láglaun, sem nú eru langt frá því að geta talist mannsæmandi.
Þingið lítur svo á, að fullar efnahagslegar forsendur séu nú fyrir
hendi, ef rétt er á málum haldið, til þess að stórbæta almenn launa-
kjör, án þess að stefnt sé í nokkurt óefni efnahag þjóðarinnar.
I því sambandi bendir þingið á, að viðskiptakjör hafa farið hrað-
batnandi að undanförnu og að allar horfur eru á að sú verði þróunin
a. m. k. í næstu framtíð og ennfremur að afkoma helstu atvinnu-
90