Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2022, Blaðsíða 33

1. tbl. 98. árg. 2022 | Tímarit hjúkrunarfræðinga 33
Viðtal
heldur. Í því verkefni var ég til að mynda beðin um að keyra vörubíl í bæinn því
það var enginn annar til taks. Í dag er það orðið hluti af tryggingarsamningum hjá
flestum löndum að það þurfi að vera hjúkrunarfræðingur á staðnum ef eitthvað
kemur upp á. Ég fór í mitt fyrsta verkefni þegar læknir sem var að vinna með mér
bað mig um það. Honum fannst ég líklegust til að hafa gaman af þessu því ég sæki
svolítið í ævintýri og finnst bara gaman að fara út í vond veður. Ég játa að ég hef
alveg lent í veseni en það hefur sloppið til. Ég fæ stundum brjálaðar hugdettur
og framkvæmi þær kannski án þess að hugsa of mikið út í framhaldið, er jafnvel
örlítið hvatvís,“ segir hún og hlær innilega.
Slysahættan mest í lok dags
Í þessu fyrsta kvikmyndaverkefni sem Jónína fór í var verið að taka upp bíómynd
á Reykjanesi og margir heimsfrægir leikarar, eins og Helen Mirren og fleiri, voru
mættir á tökustað. „Áður en ég hélt af stað pakkaði ég verkjatöflum og fleiru
ofan í tösku en faðir minn sem var læknir hjálpaði mér að útbúa sjúkratösku til
að vera viðbúin þeim verkefnum sem upp gætu komið. Pabbi var meðal annars
héraðslæknir á Egilsstöðum á sjöunda áratugnum og ýmsu vanur og gott að
geta leitað til hans. Núna, eftir öll þessi ár og reynslu sem hjúkrunarfræðingur
á setti, veit ég að ólíklegustu aðstæður geta komið upp. Leikararnir eru kannski
bara tuttugu talsins en allur hópurinn er miklu stærri, oft eru yfir hundrað
manns, og stundum miklu fleiri, á tökustað þegar verið er að gera kvikmynd eða
sjónvarpsþátt. Auk þess er oft verið að vinna með stór farartæki og þunga hluti
í erfiðum aðstæðum og allt skapar þetta slysahættu. Ég hef tekið eftir því að
slysahættan er oft mest í lok tökudaga, sem yfirleitt eru tólf til sextán tíma langir,
þegar allir eru orðnir þreyttir og að flýta sér að klára daginn og pakka niður, gerast
slysin oft.“
Má ekki víkja frá þegar áhættuatriði eru tekin
upp
Jónína segir að verkefnin geti verið allt frá hausverk
til slysa þar sem hún þarf að veita fyrstu hjálp og
senda þann slasaða á nærliggjandi heilsugæslu eða
sjúkrahús. „Ég hef stundum þurft að sauma fólk
úti í móum eða uppi á jökli í alls konar veðrum. Ég
þarf alltaf að meta hvað ég get klárað á tökustað
en tíminn er peningar í kvikmyndabransanum og ef
það þarf að senda leikara eða aðra frá tökustað til
að, til dæmis, láta sauma nokkur spor, bíður kannski
hundrað manna tökulið á meðan,“ útskýrir hún og
segir að það hafi tekið sig mörg ár að átta sig á því
að það er best þegar hún hefur ekkert að gera. „Ef
hjúkrunarfræðingurinn er verkefnalaus á setti, þá
er enginn meiddur eða verkjaður en ég er þannig
að mér finnst erfitt að gera ekki neitt og ef sú staða
hefur komið upp þá hef ég farið í það að smyrja
samlokur eða hjálpa til með öðrum hætti,“ segir hún
hress í bragði. „Ég er alltaf til taks og er með talstöð
svo hægt sé að ná í mig en ef verið er að taka upp
áhættuatriði er ég kölluð á staðinn þar sem verið er
að taka upp og má ekki víkja frá. Alltaf þegar verið er
að taka upp við erfiðar aðstæður, jafnvel líka í slæmu
veðri er ég ekki róleg fyrr en dagurinn er búinn. Það
getur allt gerst þegar fólk er til dæmis að klöngrast
„Þetta er alls ekkert
glamúrlíf og þetta er oft
skrítin hjúkrun, ef við
getum orðað það þannig.“
Mynd: Sigtryggur Ari Jóhannsson