Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2022, Qupperneq 35

1. tbl. 98. árg. 2022 | Tímarit hjúkrunarfræðinga 35
„Ég elska starfið mitt sem
hjúkrunarfræðingur og það
getur líka boðið upp á ferðalög
og ævintýralegar upplifanir ef
maður vill og þess vegna hef ég
svo gaman af vinnu minni við
kvikmyndatökur.“
Langjökli, Svínafellsjökli, í Ísafjarðardjúpi og svona mætti
lengi telja,“ segir hún en bætir við að hún finni núna hjá sér
þörf fyrir að eiga meiri tíma til að sinna fjölskyldunni. „En að
vera hjúkrunarfræðingur á setti er fullkomið starf fyrir þá sem
elska ævintýramennsku og vilja upplifa eitthvað nýtt.“
Lærði að hugsa út fyrir kassann á Gufuskálum
Aðspurð hvaða þekking úr starfi hafi nýst henni best á setti
segir Jónína að námskeið sem hún sótti á Gufuskálum fyrir
mörgum árum síðan hafi reynst henni ótrúlega vel í starfi
á setti og breytt hugarfarinu. „Þetta var vikunámskeið sem
hét wilderness advanced life support og þarna sviðsettu
þátttakendur, sem voru hjúkrunarfræðingar, læknar og
slökkviliðsmenn, flugslys og alls konar slys og þurfu að læra að
bjarga sér án þess að vera með tæki og tól sem vanalega eru til
staðar í vinnuumhverfi okkar. Þarna lærði ég að hugsa út fyrir
kassann; finna lausnir í flóknum aðstæðum sem hefur nýst
mér sérlega vel í starfi hjúkrunarfræðings á setti. Auðvitað er
líka öll mín reynsla af bráðamóttökunni og tengsl mín við hana
ómetanleg,“ segir Jónína þakklát fyrir alla reynsluna því eftir
spjall okkar er ljóst að hjúkrun í óbyggðum og óveðrum getur
verið mikil áskorun og mikilvægt að pakka öllu mögulegu sem
gæti komið að notum í sjúkratöskuna góðu. Verkefni eru oft
mörg og langir tökudagar fjarri mannabyggðum.
„Stundum fer ég í nokkurra vikna verkefni eins og þegar verið
var að taka upp erlenda sjónvarpsseríu á Reyðarfirði. Þá er oft
rólegt hjá mér fyrstu vikuna en þegar líður á aukast veikindi
í hópnum. Sérstaklega þegar um lengri verkefni er að ræða.
Fólk sefur oft lítið, vinnur gjarnan við erfiðar aðstæður og
vinnudagar eru langir. „Þetta er alls ekkert glamúrlíf og þetta
er oft skrítin hjúkrun, ef við getum orðað það þannig.“
Jónína segir kuldann oft vera erfiðustu áskorunina í þessu
starfi: „Það getur verið rosalega erfitt að vera úti í kulda, roki
og frosti, jafnvel uppi á jökli, í 12 tíma eða meira, samfleytt.
Kuldinn er erfiðastur finnst mér, eins og þetta er dásamlegt
starf í góðu verði. Þegar ég kem heim eftir langa vinnutörn er
maður stundum búinn að gleyma hversdagslífinu og skilur
ekkert að það þurfi að fara út í búð og þvo þvott,“ segir hún
hlæjandi.
Ætlaði að verða kvikmyndastjarna
„Ég ætlaði mér aldrei að vinna á mörgum stöðum í einu. Nú á
ég tvö barnabörn sem ég vil hafa meiri tíma fyrir og svo kláraði
ég jógakennaranám í fyrra og langar að fara nýta það meira en
það nýtist mér vel í starfi hjúkrunarfræðings. Oft er fólk á setti
að bera þunga hluti til dæmis og biðja mig um verkjalyf vegna
álags á stoðkerfið. Ég er, eftir þetta nám, hins vegar farin að
kenna fólki að gera æfingar sem virka oft og þá er jafnvel hægt
að sleppa verkjalyfjum en það er ekki alltaf tími fyrir þetta,
en stundum.“ Að lokum spyr ég Jónínu hvort hún hafi alltaf
ætlað sér að vera hjúkrunarfræðingur eða hvort eitthvað
annað hafi heillað hana á yngri árum? „Ég ætlaði alls ekki að
læra hjúkrun. Ég ætlaði að verða kvikmyndastjarna, í dans- og
söngvamyndum þegar ég var lítil eða vinna í sirkus,“ segir hún
og hlær. En síðar þegar ég áttaði mig á hæfileikaleysinu, ætlaði
ég í ferðamálafræði en þetta æxlaðist svona. Mamma var
hjúkrunarfræðingur og pabbi læknir. Mig langaði að ferðast
til Afríku og annarra fjarlægra landa og það var móðir mín
sem hvatti mig til að fara í þetta nám af praktískum ástæðum.
Hún sagði að ég yrði aldrei atvinnulaus og hún hafði rétt fyrir
sér. Ég elska starfið mitt sem hjúkrunarfræðingur og það
getur líka boðið upp á ferðalög og ævintýralegar upplifanir
ef maður vill og þess vegna hef ég svo gaman af vinnu minni
við kvikmyndatökur,“ segir hún að lokum og ljóst að fleiri
kvikmyndaævintýri bíða Jónínu núna þegar heimsfaraldurinn
er að fjarlægast.
Viðtal