Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2022, Side 40

40 Tímarit hjúkrunarfræðinga | 1. tbl. 98. árg. 2022
Ótrúleg fagmennska
flutningsteymisins í
viðkvæmum aðstæðum
Theódóra Kolbrún Jónsdóttir er hjúkrunarfræðingur á Vökudeild
Landspítala. Hún og eiginmaður hennar, Ágúst Bent Jensson, eiga þrjú
börn og þegar yngsta barn þeirra, sonurinn Theódór Bent, fæddist
með hjartagalla þurftu þau að fara með hann til Svíþjóðar í stóra
opna hjartaaðgerð. Flutningsteymi Vökudeildarinnar sá um að flytja
drenginn þeirra á nýburagjörgæsluna í Lundi og reyndist foreldrunum
ómetanlegur stuðningur á erfiðum tíma. Við fengum Theódóru til að
segja okkur frá sinni upplifun af þessari lífsreynslu.
„Theódór Bent fæddist í febrúar 2021 en
strax á 28 viku meðgöngu greindist hann
með alvarlegan hjartagalla; þrengingu á
ósæðarboga og vinstri slegillinn var rýrður.
Það var strax vitað að hann þyrfti að fara út í
stóra, opna hjartaaðgerð fljótt eftir fæðingu,“
segir Theódóra.
Litli drengurinn fæddist á fimmtudegi og fór þá strax á
Vökudeildina í lyfjagjöf til þess að halda fósturæðinni
opinni. „Við fórum svo út á mánudagsmorgun
þegar hann var fjögurra daga gamall. Flugum til
Kaupmannahafnar og þaðan fór hann í sjúkrabíl til
Lundar þar sem hann fór í hjartaðargerðina,“ segir
Theódóra. Hún segir að þau Ágúst hafi verið undirbúin
undir það sem var í vændum að einhverju leyti þar sem
þau vissu af hjartagallanum strax á meðgöngu. „Eftir
að hann fæddist vorum við strax gripin af starfsfólki
Vökudeildarinnar og flutningsteyminu. Þau sáu um alla
pappírsvinnu eins og að útvega flugmiða, vegabréf fyrir
hann og annað. Það eina sem við þurftum að hugsa um
var að vera hjá honum. Flutningurinn gekk ótrúlega vel,
hann fór í sjúkrabíl í hitakassa í fylgd hjúkrunarfræðings
og læknis, upp á Keflavíkurflugvöll og við fylgdum eftir
í leigubíl með tóman barnabílstól með okkur sem var
sérstök upplifun. Við hittum svo hann og teymið þegar
við komum inn í vélina.
Texti: Sigríður Elín Ásmundsdóttir | Myndir: Úr einkasafni
Hjúkrunarfræðingur og læknir sátu fyrir framan
hitakassann og fylgdust með lífsmörkum allan tímann
og brugðust við öllum breytingum. Súrefnismettunin
lækkar alltaf í flugi en við foreldrarnir urðum aldrei vör
við að neitt væri að því þau brugðust svo fagmannlega
við öllum breytingum hjá honum. Björk Áskelsdóttir
hjúkrunarfræðingur var með góða yfirsýn yfir allt í
fluginu sem veitti okkur mikið öryggi. Það var svo
mikilvægt fyrir mig sem móður að sjá hvað það var
vel hugsað um hann og hvað honum leið vel. Ég gat
mjólkað mig og hann fékk síðan mjólkina beint í magann
í gegnum næringarsondu. Ég viðurkenni að það er
óneitanlega svolítið súrrealískt að upplifa þetta fjórum
dögum eftir fæðingu, að vera allt í einu á hliðarlínunni
að fylgjast með barninu sínu í þessum aðstæðum. Ég
mjólkaði mig þarna í vélinni og á sama tíma aftar í vélinni
var fólk að skála. En honum leið vel í fluginu, svaf mikið
og drakk, það var hugsað fyrir öllu og þetta var því ekki
eins dramatísk og við foreldrarnir bjuggumst við. En ég
upplifði sterkt hvað ég var stödd á röngum stað, verandi
nýbúin að fæða barn og mætt í flugstöðina í miðjum
heimsfaraldri með tóman barnabílstól, segir hún einlæg
og þakklát fyrir hvað allt gekk samt vel.
Hvernig var upplifun ykkar foreldrana af
flutningsteyminu og ferðalaginu til Svíþjóðar?
„Mjög góð, það var ótrúlega fagmannlega að öllu staðið.
Björk Áskelsdóttir hjúkrunarfræðingur og Hrólfur
Farteymi