Úrval - 01.06.1942, Side 24

Úrval - 01.06.1942, Side 24
22 ÚRVAL sem hlutu nokkrar milljónir að launum fyrir dansinn. Var þessi önnur æska Arthurs hamingjusöm? Ég efast um það. Sonur hans, sem var sextán ára, þegar þetta brjálæðistíma- bil hófst, lenti í félagsskap, sem vandi komur sínar í næturklúbb- inn „Johnny", en hann var mið- stöð f jölmenns hóps kynvillinga. Þar lenti hann í höndunum á fjárplógsmönnum og einn mild- an vormorgun árið 1924 skaut hann sig. Dóttir Arthurs giftist lækni, sem seinna var dæmdur fyrir ólöglegar fóstureyðingar. (Á þessum árum voru 480 mála- ferli sömu tegundar á döfinni í Berlín, og 190 læknar misstu réttindisín). Yngrasyni Arthurs leiddist svo skólavistin, að hann strauk með stúlku til St. Moritz. Tveim árum seinna, þegar mar- tröð gengishrunsins var hjá lið- in, frétti ég, að hann væri á munaðarleysingjahæli. Foreldr- ar hans dóu bláfátæk. Fjölskylda Rudolfs Bauer bókhaldara lifði á launum hans. Á gengishrunsárunum var það sama og sífelld barátta við hungur. Ég sé hann enn fyrir mér, litla bókhaldarann, háls- mjóan, með lonjettur á þunnu nefinu, starandi nærsýnum undrunaraugum fram fyrir sig, eins og hann botnaði ekkert í öllu því, sem var að gerast í kringum hann. Á hverjum klukkutíma hækk- aði verðlag um 25 til 50%. Ru- dolf fékk launin sín á hverjum laugardegi; á mánudegi voru þau orðin verðlaus. Þeir sem voru séðir, eyddu öllu sínu kaupi samdægurs, keyptu allt, sem þeir gátu. Á mánudag gátu þeir selt það með geipilegum hagn- aði. En Rudolf var ekki kaup- maður, heldur bókhaldari. Á leiðinni heim með strætis- vagninum — farið kostaði 250.000.000 mörk — leit hann í kringum sig með var- færni, af ótta við að vasaþjófar stælu frá honum billjónunum, sem fylltu vasa hans. Þegar Rudolf var kominn heim, vannst konunni hans naumlega tími til að kaupa eins dags forða fyrir vikukaupið. Rudolf var langt á eftir tím- anum. Fyrsta áfallið hlaut hann, þegar hann missti föðurarf sinn. Faðir hans, sem átt hafði iitla bókabúð, lét eftir sig tuttugu þúsund mörk handa tveim son- um sínum, Rudolf og Emil. — Rudolf lagði sitt fé í banka.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.