Úrval - 01.06.1942, Qupperneq 39

FYRSTA SKÓLAGANGAN
37
þangað til Bobs var komin út
i'ir stofunni.
Áhugaleysi Bobs fyrir að
græða peninga breyttist ekki
það sem eftir var vetrarins. En
hrifni hennar yfir hinu fjöl-
breytta starfi nemendanna í
skólanum vakti áhuga okkar
fyrir kennurum skólans. Ég
var meira undrandi en óróleg,
þegar ég dag einn var beðin að
koma í skrifstofu skólastjórans.
Orð hans voru auðskilin. Það
átti að leysa upp bekkinn. Hann
sagðist vona, að ég gleymdi því,
að ég hefði nokkurn tíma heyrt
talað um gáfnapróf.
„Tuttugu einstaklingar, sem
☆
út teknir eru út úr eðlilegri þroska-
braut umhverfis síns, raska
að heilbrigðu jafnvægi þjóðfélags-
tki ins,“ sagði hann.
En Þetta var skoðun, sem ég
öl- skildi. Við skólastjórinn kom-
í umst að þeirri niðurstöðu, að
:ar við værum bæði þeirrar skoðun-
Ég ar, að þjálfun skapgerðar og til-
eg, finninga væri meira virði en
að þjálfun heilans. Ég þakkaði hon-
ns. um innilega, þegar við skildum.
’að Hann útvegaði Bobs vist í venju-
nn legum barnaskóla, og þegar ég
ví, kom heim, sagði ég við Robert:
/rt ,,Nú hefirðu loksins fengið
ósk þína uppfyllta. Við höfum
3m eignast venjulegt barn.“
☆ ☆ ☆
☆
Hetnd. Liðsforingjar í ameríska flotanum lesa nú orðið óvenju
vandlega öll skjöl, sem lögð eru fyrir þá til undirskriftar. Ástæðan
til þessa er saga, sem gengur nú manna á milli í flotanum.
Þjónn nokkur á einu herskipi flotans hafði reiðst yfirmanni
sínum. Morgun nokkurn laumaði hann skjali innan um hlöð þau,
sem hann lagði daglega fyrir liðsforingjann til undirskriftar, þar
sem nefndur liðsforingi biðst lausnar frá störfum.
Liðsforinginn skrifaði undir öll skjölin eins og venjulega án
þess að lesa þau, og lausnarbeiðnin fór rétta boðleið til Washing-
ton. Hann komst þó á snoðir um þetta nógu snemma til að aftur-
kalla lausnarbeiðnina á síðustu stundu.
Þjónninn var líka svo heppinn, að Ijúka herþjónustutíma sin-
um áður en allt komst upp. — Vr „This Week“.