Úrval - 01.06.1942, Síða 113

ÖRLAGASTUND ENGLANDS
111
vakti hjá mér geig, jafnvel þó
að ég þyrfti ekki að óttast neina
loftárás þá. Engar stórárásir
höfðu þá enn verið gerðar á
London.
Morguninn eftir var ég að
skrifa á ritvélina mína, þegar
Maud Hall, skozka herbergis-
stúlkan kom inn. Hún tók til
starfa sinna og var fátöluð í
fyrstu, en svo brast af vörum
hennar þessi spurning, sem ég
átti eftir að heyra mörg þúsund
sinnum á meðan ég dvaldi í Eng-
landi: „Hvað hugsa Ameríku-
menn? Hvernig finnst þeim við
standa okkur?“ Um þessar
mundir var ég ekki svo viss um,
hvað Ameríkumenn hugsuðu, en
ég sagði henni, að þeir hefðu
samúð með Englendingum.
Seinna hitti ég fjölda manna,
sem líkt var ástatt um. Þeir
úthelltu hjarta sínu fyrir mér
undir eins og þeir vissu, að ég
var frá Bandaríkjunum. Það var
átakanlegt að horfa upp á, hvað
þeir þráðu heitt að heyra þó
ekki væri nema fátækleg hug-
hreystingar- eða hvatningarorð.
Þegar ég hafði látið skrásetja
mig hjá lögreglunni, fór ég í
langa gönguför í gegnum mið-
hluta Lundúnaborgar. Ég sá
hermenn vera að strengja
gaddavír yfir göturnar, reisa
vígi, grafa skotgrafir í lysti-
görðum, og á húsþökum og í
húsagörðum voru drengir og
öldungar að heræfingum —-
heimavarnarliðið var í deigl-
unni.
Viðbúnaður var alls staðar
— í loftinu, á götunum og í blöð-
unum. Úr glugganum mínum sá
ég áletrun í búðarglugga. Það
voru hin frægu orð úr ræðu
Churchills: „Göngum nú öll til
starfa, í stríði og við strit, hver
á sínum stað.“ Og í bókabúð
stóðu með risaletri orð John af
Gaunt: ,,. . . Þessi helgi reitur,
þessi mold, þetta ríki — Eng-
land.“
Þegar ég var að borða þetta
kvöld, sagði yfirþjónninn við
mig: „Ef við verðum að deyja,
þá deyjum við — og við vitum
fyrir hvað við deyjum.“
Upp frá þessu efaðist ég
aldrei um, að Englendingar
myndu berjast þar til yfir lyki.
Allir unnu af kappi, vitandi það,
að á hverju augnabliki gátu þeir
átt von á árás Þjóðverja. En
þeir breyttu ekki háttum sínum.
Þeir önnuðust blómin sín, og
einhver, sem kallaði sig „Nátt-
úruskoðara", skrifaði í ,,Times“
um athuganir sínar á fuglalifi.