Úrval - 01.12.1942, Qupperneq 36

Eru löndin enn á hreyfingu?
Úr bókinni „Enjoyment of Science“
eftir Jonathan Norton Leonard.
JARÐSVEIFLUR, sem fund-
izt hafa á jarðskjálftamæla,
hafa fært oss margs kon-
ar fróðleik um stjörnu okkar.
Jörðin hefir þykkan, seigan
kjarna, sem er um fjórar þús-
undir mílna í þvermál og er að
líkindum að mestu leyti úr
járni.
Þetta gefur ágæta skýringu
á því, hvers vegna jörðin er svo
segulmögnuð. Jarðsveiflurnar
hafa frætt okkur um „ósam-
ræmi“ í byggingu jarðarinnar
eða að berglög sé ofan á járn-
inu og efri lögin sé ekki hin
sömu undir löndunum og und-
ir höfunum. Kemur þetta heim
við það, sem menn hafði grun-
að í þessu sambandi af ýmsum
ástæðum.
Hin þurru svæði jarðarinnar,
ha-ha-ha-ha! Alls ekkert. Þér
er allt í einu orðið svo einstak-
lega hlýtt til tannlæknisins. Af-
bragðs náungi í raun og veru.
Þú spyrð hann um tækin hans.
Til hvers notar hann þetta? Jæ-
ja! Að svona smátittur skuli
geta valdið slíkum óþægindum.
A-ha-ha-ha-ha! Og konu tann-
læknisins, hvernig líður henni?
Það er gleðilegt! Og þú kveður
hann innilega með handabandi.
Um leið og þú ferð í gegnum
biðstofuna gýturðu augunum
fyrirlitlega til þeirra, sem bíða.
Grey skinnin! Geta þau ekki
tekið þessu lítilræði eins og full-
orðið fólk, en ekki eins og verið
sé að leiða þau á höggstokk?
Þegar þú kemur út á bjarta
götuna og mætir í hverju spori
glaðlyndu og geðfelldu fólki,
finnurðu, að lífið er bjart og
skemmtilegt, þrátt fyrir allt.
Gleymd er sú staðreynd, að
næsta mánudag áttu að fara til
tannlæknisins aftur. Það er ekk-
ert til, sem heitir mánudagur.
I dag er það afstaðið og sjá, allt
er harla gott.