Úrval - 01.12.1942, Page 121

Úrval - 01.12.1942, Page 121
ÉG HRAPA . . . 119.. Svo skaut mér upp á ný. Ég reyndi að komast í kaf aft- ur, en uppgötvaði þá, að ég var svo flæktur í fallhlífinni, að ég gat ekki haldið höfðinu undir yfirborðinu. Ég lagðist aftur á bak og hló. Þegar hér var kom- ið, hefi ég sennilega ekki verið með öllum mjalla, en það var eitthvað svo ómótstæðilega skoplegt, hvernig þessi karl- mannlega sjálfsmorðstilraun mín var ónýtt fyrir mér. Það er sagt, að á dauðastund- inni birtist lífið mönnum allt í einni leiftursýn. Ég hugsaði að- eins með söknuði til flugfélaga minna, sem voru nú á heimleið, til móður minnar og hins fá- menna hóps vina og ættingja, sem mundu sakna mín. Mér fannst ég vera hræðilega ein- mana, og ég vissi, að ég var að fá óráð. Að lokum heyrði ég, eins og í draumi, að einhver kallaði. Það var langt í f jarska og mér fannst það ekkert mér viðkomandi . . . Svo fann ég að hendur gripu mig og drógu mig innbyrðis. Fallhlífin var losuð við mig og ég heyrði, að einhver sagði: „Allt í lagi, Joe, það er einn af okkar mönnum, og enn með lífsmarki.“ Varðmenn í landi höfðu séð, þegar vélin hrapaði og eftir þriggja stunda leit fann björg-- unarbátur mig 15 mílur úti á Norðursjónum. Á meðan ég var í sjónum hafði ég verið dofinn og ekki fundið til neins sárs- auka. Nú var ég með fulla með- vitund og þegar líf tók að fær-- ast í mig, urðu kvalirnar svo. miklar, að ég hefði getað æpt. Mér fannst ferðin til lands taka heila eilífð. Mér var komið fyrir í sjúkrabíl og ekið með mig f skyndi til spítalans. Fötin voru skorin utan af mér og ég gaf hjúkrunarkonunni upp nöfn og heimilisfang foreldra minna. Svo fann ég mér til ósegjan- legs léttis, að nál var stungið. í handlegginn á mér og litlu síðar missti ég meðvitund. FEGRUNARSTOFAN. MÉR fannst ég vera að síga hægt niður í dimma gröf. Ég var brennheitur, það Iogaði t mér og ég reyndi að æpa, en ekkert hljóð heyrðist. Kveljandi nálykt lagði fyrir vit mín og í eyrum mér söng ósamstætt safn hinna furðulegustu hljóða. Svo. varð allt kyrrt. Einhver hélt um handleggina, á mér.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.