Úrval - 01.12.1942, Síða 121

Úrval - 01.12.1942, Síða 121
ÉG HRAPA . . . 119.. Svo skaut mér upp á ný. Ég reyndi að komast í kaf aft- ur, en uppgötvaði þá, að ég var svo flæktur í fallhlífinni, að ég gat ekki haldið höfðinu undir yfirborðinu. Ég lagðist aftur á bak og hló. Þegar hér var kom- ið, hefi ég sennilega ekki verið með öllum mjalla, en það var eitthvað svo ómótstæðilega skoplegt, hvernig þessi karl- mannlega sjálfsmorðstilraun mín var ónýtt fyrir mér. Það er sagt, að á dauðastund- inni birtist lífið mönnum allt í einni leiftursýn. Ég hugsaði að- eins með söknuði til flugfélaga minna, sem voru nú á heimleið, til móður minnar og hins fá- menna hóps vina og ættingja, sem mundu sakna mín. Mér fannst ég vera hræðilega ein- mana, og ég vissi, að ég var að fá óráð. Að lokum heyrði ég, eins og í draumi, að einhver kallaði. Það var langt í f jarska og mér fannst það ekkert mér viðkomandi . . . Svo fann ég að hendur gripu mig og drógu mig innbyrðis. Fallhlífin var losuð við mig og ég heyrði, að einhver sagði: „Allt í lagi, Joe, það er einn af okkar mönnum, og enn með lífsmarki.“ Varðmenn í landi höfðu séð, þegar vélin hrapaði og eftir þriggja stunda leit fann björg-- unarbátur mig 15 mílur úti á Norðursjónum. Á meðan ég var í sjónum hafði ég verið dofinn og ekki fundið til neins sárs- auka. Nú var ég með fulla með- vitund og þegar líf tók að fær-- ast í mig, urðu kvalirnar svo. miklar, að ég hefði getað æpt. Mér fannst ferðin til lands taka heila eilífð. Mér var komið fyrir í sjúkrabíl og ekið með mig f skyndi til spítalans. Fötin voru skorin utan af mér og ég gaf hjúkrunarkonunni upp nöfn og heimilisfang foreldra minna. Svo fann ég mér til ósegjan- legs léttis, að nál var stungið. í handlegginn á mér og litlu síðar missti ég meðvitund. FEGRUNARSTOFAN. MÉR fannst ég vera að síga hægt niður í dimma gröf. Ég var brennheitur, það Iogaði t mér og ég reyndi að æpa, en ekkert hljóð heyrðist. Kveljandi nálykt lagði fyrir vit mín og í eyrum mér söng ósamstætt safn hinna furðulegustu hljóða. Svo. varð allt kyrrt. Einhver hélt um handleggina, á mér.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.