Úrval - 01.10.1943, Qupperneq 32

30
ttRVAL
hvað þeir þjást, Aldrei hefir
mér dottið í hug, að þeir væru
að „gera sér þetta upp,“ og hefi
ég þó fengið mörg hundruð til-
felli til meðferðar. Árum saman
hefi ég bent á það í ræðu og
riti, að taugasjúklingar af þessu
tagi séu í eðli sínu meiri venju-
legum mönnum; að hið eina,
sem þeir þarfnist, sé að losa þá
úr viðjum hins óþroskaða til-
finningahfs, sem er frumorsök
að óstöðuglyndi þeirra og hin-
um kvalafullu sjúkdómseinkenn-
um, er geta verið svo hræðileg,
að ógnarlýsingar Dante á hel-
víti blikna í samanburði við
þau.
Og það sem meira er um
vert: Það er hægt að lækna
slíkan taugasjúkling. Aðferðir,
þaulreyndar af færustu sér-
fræðingum á þessu sviði, eru nú
til, sem geta losað hann við
sjúkdómseinkennin og leyst úr
læðingi þá niðurbældu orku, er
í honum býr, og beint henni inn
á brautir heilbrigðs starfs og
hamingjusams lífs. Það er mis-
skilningur, að taugasjúklingar
óski ekki eftir að verða heil-
brigðir. Sálarkvalir þær og
sjálfsásakanir, sem þjá þá, eru
verri en nokkur líkamlegur
sjúkdómur.
En hvemig eiga menn þá að
haga sér gagnvart slíkum
taugasjúkling? Sennilegt er, að
hann versni um allan helming
á meðan hann er undir læknis-
hendi. Eigið þér þá að sýna hon-
um meðaumkum og láta að
vilja hans í öllu? Eigið þér að
ávíta hann eða 3áta hann af-
skiptalausan ? Eigið þér að rök-
ræða við hann um sjúkdóm
hans, sem þér raunverulega
álítið að sé ímyndun? Eigið þér
að koma fram við hann eins og
barn, láta hann finna, ef yður
mislíkar, en fyrirgefa honum
síðan allar misgerðir? í stuftu
máli, hvemig getum við hjálpað
þessu vandræðafólki til að
hjálpa sjálfu sér?
Fyrsta skilyrðið er, að þér
gerið yður 1 jóst, að t a u g a-
veiklunin er ekki upp-
g e r ð. ,,Það er erfiðasti þránd-
ur í götu,“ sagði ungur maður,
sem ég var að ræða við um þessi
mál. Hann hafði verið rekinn
úr skóla, hafði aldrei gert hand-
arvik og var nú orðinn drykkju-
maður. „Ég finn, að allt fólkið
mitt og allir vinir mínir halda,
að ég sé að gera mér þetta upp.
Og verst af öllu er, að mig grun-
ar stundum sjálfan að svo sé.
Ef þér getið aðeins losað mig