Úrval - 01.10.1943, Qupperneq 71

ÓLENKA
69
drukku þau te og gæddu sér á
smurðu brauði og ávaxtamauki
og sáðu þar á eftir á sig steik.
Um hádegisbilið var ætíð mat-
arangan í garðinum og við hlið-
ið: súpulykt, steikarþefur, eim-
ur af fuglakjöti. Á föstunni var
þar angan af fiski og fiskisúpu.
Enginn gekk svo fram hjá
garðshliðinu, að ekki vaknaði
hjá honum áköf löngun í mat.
Samóvarinn stóð alltaf á skrif-
borðinu, og viðskiptamönnunum
var boðið te og brauð. Einu
sinni í viku fóru hjónin í bað-
hús og fylgdust fetum að, er
þau komu aftur, blárauð í and-
liti.
„Við komumst vel af, guði sé
lof,“ sagði Ólenka við kunn-
ingja sína. „Guð gefi, að allir
hfðu jafn heilbrigðu lífi og við
Vasiska.“
Þegar Pustovaloff fór á fund
fylkisstjórnarinnar í Mogileff
til þess að kaupa við, þráði hún
ákaft heimkomu hans, grét og
gat ekki sofið um nætur. Stund-
um kom Smirnoff, ungur her-
læknir, sem bjó í hliðarálmunni
á húsi hennar, til hennar á
kvöldin. Hann ýmist sagði henni
sögur eða spilaði við hana.
Henni þótti vænt um komur
hans. Skemmtilegustu sögur
hans voru af ævintýrum hans
sjálfs. Hann var kvæntur og
átti einn son barna, en hann
hafði skihð við konu sína vegna
þess, að hún var honum ótrú,
og nú hataði hann hana og
sendi henni fjörutíu rúblur á
mánuði, syni sínum til uppeldis.
Ólenka andvarpaði og hristi
höfuðið og vorkenndi honum.
„I guðs friði,“ sagði hún, þeg-
ar hún hafði fylgt honum til
dyra og lýsti honum með kerta-
Ijósi. „Þakka þér fyrir komuna.
Guðsmóðir vaki yfir þér.“ Hún
talaði mjög settlega og mjög
vingjamlega eins og maður
hennar. Herlæknirinn hvarf
niður þrepin, og hún kallaði á
eftir honum: „Þú ættir að sætt-
ast við konuna þína, Vladimir
Platónyts — fyrirgefa henni,
þótt ekki væri nema vegna son-
ar þíns. Börn skilja allt. Það
máttu vita.“
Þegar Pustovaloff kom aft-
ur heim, sagði hún honum lág-
um rómi alla söguna um her-
lækninn og heimilisböl hans.
Þau stundu þungan og hristu
höfuðin og vorkenndu drengn-
um, sem hlaut að þrá heimkomu
föður síns. Allt í einu þögnuðu
þau bæði, námu staðar fyrir
framan helgimyndirnar, krupu