Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 4

2
tJRVAL
eftirfarandi kenning fest ræt-
ur í hugum flestra Þjóðverja:
„Þýzkaland beið ósigur í stríð-
inu, af því að það var svikið af
vissum mönnum (sem verða
nefndir á eftir). En þótt nokkr-
ir menn hafi þannig orðið sér
til minnkunar, er heiður allra
annarra Þjóðverja, og sérstak-
lega þýzka hersíns, óskertur.
Það er að segja, þýzka þjóðin
sem heild þarf ekki að biðjast
afsökunar á neinu. Og þar
sem Þýzkaland hefir bæði borið
sinn hluta af fórnunum og f eng-
ið sinn hluta af sæmdinni ásamt
hinum sigursælu, vestrænu
feandamannaríkjum, ber þessum
sigurvegurum að lina raunir
Þýzkalands og veita því hæfi-
lega stöðu í Evrópu til að mynda
vígi gegn kommúnistum og
Slövum.“
Kjaminn í þessari kenningu
kom fram í kveðjuávarpi því,
sem Karl Dönitz, eftirmaður
Hitlers, flutti þýzkum herfor-
ingjum í Flensborg í maí í
fyrra. Ávarpið nefndist: „Hin
pólitíska lína, sem við verðum
að fylgja." Hann felldi engin
tár yfir hinu hrunda nazista-
veldi, þar sem hann hafði leikið
svo mikið hlutverk. Hið eina,
sem skipti máli, sagði hann,
væri að vinna aftur þau lönd,
sem höfðu fallið í hendur Rúss-
um. Þess vegna þyrftu menu
hans að vera samtaka, yrðu að
reyna að fá Vesturveldin tii að
hjálpa sér, og muna umfram
ailt, að „við þurfum ekki að
skammast okkar fyrir neitt.“
„Við getum litið með stolti og
heiðri á viðureign okkar við
Breta og Bandaríkjamenn,“
sagði hann með mikilli áherzlu.
„það eru engir blettir á sæmd
okkar.“
En Þjóðverjar vilja ekki að-
eins leysa þýzka herinn frá allri
ábyrgð á því, sem hefir gerzt,
heldur alla þýzku þjóðina líka.
Þetta kom glöggt fram í orðum
háskólarektorsins í Marburg,
þegar við spurðum hann uni
álit hans á grimmdarverkum
þeim, sem hafa verið drýgð i
þýzkmn fangabúðum. „Ein-
ræðisstjórnin, sem tók á sig
alla ábyrgð,“ svaraði hann,
„leysti þýzku þjóðina frá allii
sök á þvi, sem átti sér stað.“
Sjálfsögð ályktun af þessu er,
að nazistastjómin hafi frið-
þægt fullkomlega fyrir allar
syndir, sem hafa verið drýgðar
í nafni Þýzkalands, með því að
þola fómfæringardauða fyrir
eldi og sverði.