Úrval - 01.04.1946, Page 29
Hynbætur: Rostir cg gallar.
Arfgengi og sjúkdómar.
Grein úr „Discovery“,
eftir C. D. DarUngton.
jnpNGIR tveir einstaklingar eru
eins. Við eruni vön þessari
skoðun Iivað raenn snertir, en
við áttum okkur síður á því, að
þessi regla gildir eiimig um nær
því ailar jurtir og dýr. Engar
tvær mýs og engar tvær þang-
plöntur era alveg nákvæmlega
eins. Þegar þau eru fullhraust
getur verið mjög erfitt að
greina nokkurn mismun á tveim
einstaklingum sömu tegundar.
En þegar músin eða þangplant-
an sýkjast, kemur áður ósýni-
Jegur mismunur einstakling-
anna í Ijós. Einn einstaklingur
veitir meira viðnám, annar er
móttækilegri fyrir sýkía, myglu
eða árásir skordýra, og mis-
munurinn er arfgengur.
Hinar sérstöku aðferðir hvers
einstaklings við að berjast gegn
sjúkdóminum, og hinn mikli
mismunur á næmleika fyrir
sjúkdóminum á byrjunarskeiði
hjá hverjum einstaklingi, veld-
ur trufltm á mismunandi arf-
gengi viðnámsþróttarins. Dýrið
hefir varnarmátt, sem gerir því
fært að vinna bug á vægum
sjúkdómi. Þessi varnarmáttur
eykst við það, og kemur í veg
fyrir sjúkdóminn upp frá því.
Dýrið verður ónæmt.
Samt sem áður er það mis-
munandi arfgengi sem liggur til
gnmdvallar þessum varnar-
mætti. Þetta kemur í Ijós, þegar
hinn velkunni og einkennandi
mismunur á næmleika gagnvart
sjúkdómum meðal ýmissa ætt-
bálka hænsna, nautgripa og
manna, er athugaður. Það hefir
verið sýnt fram á, að búf járteg-
undir, aldar upp í Bretlandi,
hafa ekki reynzt samkeppnis-
færar við innfæddar búfjárteg-
undir í hitabeltinu. Árfgengi
hverrar tegundar á einungis við
í landi því eoa héraði, sem teg-
undin hefir alizt upp i, og hluti
af áunnum eiginleikum tegund-
arinnar er falinn í mótstöðu-
hæfileika gegn sjúkdómum.
i*