Úrval - 01.04.1946, Side 44
42
ÚRVAL
ir sér, nam hann staðar hjá
kapellu heilags Damiano og
kraup mitt í rústum hennar.
Þarna niðri í borginni var
auðsældin dýrkuð sem guð, en
hér á þessari friðsælu hæð hafði
hús Guðs molnað niður. Enginn
gætti þess, nema gamall prest-
ur, sem var eins fátækur og
dúfurnar, er tóku sér hvíld í
skjóli þess. Og Franzi fannst
sem hann heyrði rödd Krists,
er segði:
„Endureistu kirkju mína!“
Síðartóku menn að deila ákaft
um, hvort Kristur hefði meint
„endurreistu þessa kapellu," eða
„siðbættu kirkju mína.“ En
Franz, sem í einlægni sinni var
ekki með neinar vangaveltur,
vakti hinn gamla kapelluprest
og gaf honum sem offur það
fé, er hann hafði fengið í
Foligno. Presturinn varð orð-
laus við svo óvenjulega guðs-
þakkargjöf og færðist undan.
En hann leyfði hinum kenjótta
unglingi að eta með sér deildan
verð og njóta húsaskjóls.
Þegar Pietro Bernardone
komst að því, hvar sonur hans
var og hvað hann ætlaðist fyrir
með peningana, þaut hann til
kapellunnar með biskupinn í
togi. Biskupinn minnti Franz
vingjarnlega á, að hann hefði
ekki rétt til að gefa peningana,
þeir hefðu ekki verið hans eign.
Þá endurgreiddi hann það allt,
og til þess, að ekkert yrði eftir
af því, sem faðir hans hafði
gefið honum, og hann hafði
ekki eytt, afklæddist hann og
skilaði honum fötunum, sem.
hann stóð í. Síðan skyldi veröltí •
in verða heimili hans, og allir
menn bræour hans. Áldrei fram-
ar yrði þá eignarhaldið fjötrar
um fætur hans.
Sjálfsafneitun hans byggðist
ekki á ótta vegna sinnar eigin
sáluhjálpar, heldur af löngum
til að verða frjáls við sitt fyrra
líf, og feta síðan í fótspor
Krists. Það er ekki rétt að segja
að líf hans sé ævi munksins, ef
segja má að munkur sé fjarlæg-
ur þeirri veröld, sem Guð hefir
skapað. Það liggur sönnu nær
að telja hann einbúa, sem var
frjálst að teyga að sér í einu
andartaki næringu hins sanna
frelsis, og eiga því jafnan kost
á að hlýða á morguntíðir fagn-
andi fuglanna.
Nú hóf hann baráttuna, í
tötrum, en ekki til að beiðast
ölmusu eða matar —. Hann bar
steina, — steina er skyldu end-
urreisa kapellu heilags Dami-