Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 52

50
TJRVALi
skóla, stofnaður 1917, til þess
að fullnægja forvitni okkar um
Vesturlönd, útskrifaði nokkra
þriðja flokks lækna og lögfræð-
inga árlega — til þess að sjá ný-
lendustjórninni fyrir starfsliði.
Það var ekkert háskóíalegtvið
háskólann í Hanoi, hvorki að
þvi er snerti fjölda fræðigreina
eða heildarsvip; þar var engin
iistadeild, engin vísindadeild og
engin verkfræðideild, og skóla-
gjöldin voru óskiljanlega há,
miðað við skólagjöld í frönskum
borgum. Til þess að fá leyfi til
að ganga undir próf, verður
stúdentinn að borga sem svarar
fimm mánaða framfærslu (60
dollara árið 1938). Þegar mað-
ur tekur tillit til hinnar sára-
litlu kaupgetu ahnennings í
Indokína, skilst manni til
fullnustu að slík skólagjöld
jafngilda banni gegn menntun.
Við höfðum ekki frelsi af
neinu tagi, ekki frelsi til að
nema, ekki málfrelsi, ritfrelsi
eða ferðafrelsi. Geturðu gert
þér Ijóst, hvað það er, að vera
undir stöðugu og ströngu eftir-
liti með allar þínar hugsanir og
athafnir um áttatíu ára skeið ?
Ef við ætluðum að ferðast inn-
anlands í Indokína, á venjuleg-
um tímum, urðum við að ganga
undir lögreglm’annsókn og bíða
allt að þrem vikum eftir vega-
bréfi, sem við stundum fengum
alls ekki. Þegar ég var stúdent
við Ilanoiháskóla árið 1937,
varð ég að borga nefskatt, sem
allir innfæddir menn yfir 18
ára verða að greiða. Á meðan
lærði ég þá meginreglu í laga-
bókum mínum, sem innfluttar
voru frá Frakklandi, að skatt-
ar séu lagðir á í samræmi við
tekjur gjaldandans. Ég varni
mér ekki skilding inn, og ég
varð að borga í skatt sem svar-
aði einum f jórða hluta af mán-
aðar framfærslu venjulegs
stúdents.
Frakkland — að minnsta
kosti franska nýlenduveldið —
hefir þannig vísvitandi brotið
meginregluna um stjórn um-
boðsríkis — að mennta íbúana
til vaxandi hluttöku í stjóm
íandsins. Frakkar gátu alltaf,
án ótta við andmæli, haldið því
fram, að Annamar* hefðu ekki
þá nauðsynlegu reynslu, þjálf-
un eða menntun, er réttlætti að
þeim væri fengin sjálfstjórn í
hendur. Eftir að við höfmn
* Ibúar hins foma Annamríkis,
sem Prakkar gerðu að verndarríki
sínu 1885.