Úrval - 01.04.1946, Qupperneq 118

116
tÍRVAL
velþekktiu' bíaðamaður við New
York Tribune.
Greeley spennti greipar á ístrúnni
og starði á Brigham eins og naut á
nývirki. „Mig lahgar tíl að spyrja
nokkurra spurninga," sagði hann.
„Er það satt að Monnðnar trúi á
fjölkvæni?"
„A himneskt hjónaband," sagði
Brigham.
„Er það ekki sama tófcakið ?“
„AIls ekki. Himneskt hjónaband er
sáttmáli frá guði. Fjölkvæni getur
verið Iöstur, ef svo vill verkast."
„Finnst ykkur, að þetta — þetta
himneska hjónaband ykkar fyrir-
byggi hórulifnað?"
„Það er hórulifnaður hér, en ekki
eins mikill og í borgunum austur
frá.“
„Mér skilst, Young' forseti, að þið
trúið á giftingu fyrir hina dauöu.
Vilduð þér útskýra, hvað þið eigið
við með því?"
„Við trúum," sagði Brigham, „á
hjónaband í þessu lífi og einnig i
öðru lífi. Ef einhver deyr án þess að
giftast hér, giftum við hann, svo hann
geti eignast maka í öoru lífi.“
„Tiúið þið á fæðingar í öðru lífi?
Ég meina á sama hátt og í þessu?"
„Já, við upprisuna fáum við lík-
ama okkar aftur —“.
„Og ástríður ykkar líka?"
„Vissulega. Við verðum mannlegar
verur áfram, aðeins dýrlegri og
hreinni."
„Young forseti, hver er afstaða
yðar til þrælahaldsins?"
„Við trúum ekki á það. Við trúum
ekki á níðurlægingu mannsins. Og
mér er auðvitað kunnugt um bar-
áttu yðar 'gegn þrælahaldinu."
„Þegar ég fer að Hta i kringum
mig, sé ég enga ástæðu til þess að
hafa hér her," sagði Greeley.
„Ég eklci heldur."
„Ég verð að segja yður það í trún-
aði, að ég býst við að verða í fram-
boði við forsetakosningamar næst.
Ef ég vinn, skal enginn her verða
hér lengur."
Þessi óbeína málaleitun um stuðn-
ing fór ekki fram hjá Brigham.
Hann sagði: „Við erum sammála um
það."
Þótt Brigham fyndist Greeley bædi
gleiður og rhetnaðargjarn, féil honum
hann ekki illa í geð. Minna geðjaðist
honum að öðrum frægum gesti.
Artemus Ward hafði áður fyrr skrif-
að grein um Brigham og endaði hana
á þessa leið:
„Ég fékk nóg af því, sem ég sá.
Ég tók saman föggur mínar og flúði
frá Saltavatnsborg, sem er sannkölluð
Sódóma og Gómorra, byggð af meiri
þjófum og siðíeysingjum en til hefir
þekkzt á þessari jörð."
Ward reyndist vera hár og klunna-
Iegur, ungur maður með gróft, gulit
hár og græn augu full af meinfýsi.
„Ég las grein þína um mig," sagði
Brigham. „Þú virðist þekkja ágæt-
lega til okkar."
Það kom rooi í hinar bleiku lúnn-
ar Wards. „Ég var smeykur uni, að
ég væri ekki velkominn."
„Allir eru velkomnir hér. Ég geii
ráð fyrir, að þú sért að safna efni í
nýjar greinar. Ég vil að þú skoðir
allt. En ef þú ert að leita að Sódðinu,
er ég hræddur um, að þú verðir að
fara niður í Floyd."
Ward brosti vandræðalega. „Ég var
vist ekki sanngjarn í yklcar garð."
Brigham stóð á fætur. „Við erum
því vanir. Gerðu þig heimakominn í
borginni og láttu mig vita, ef ég get
gert þér greiða."
Meðan þessi meinfýsni spjátrung-
ur dvaldist í Monnónanýlendunni,
fékk hann fjallasótt og hefði dáið
ef nokltrar konur hefðu ekki tekið
hann að sér og vakað yfir honum
nótt og dag. Engu að síður vár ill-
girni hans ekki horfin, þegar hann
fór heim. Hann vann sér inn peninga
á því að halda fyiirlestra um Mpr-
mónana og gera þá hlægilega í
augum fólksins, með því að lýsa yfir,
að 17 konur hefðu beðið hans sér tii.
eiginmanns.
Það var airnar gestur, sem Brig-