Úrval - 01.04.1946, Síða 119

EÖRN GUÐS
117
ham dáðist mjög að. Hann hafði
heyrt um ferð Richards Francis Bur-
ton til Tanganyiku og um hin mörgu
hitaveikisáföll hans, er hann var að
leita að upptökum Nílar. En hoxxum
kom mjög á óvænt, þegar maður nokk-
ur tróð inn til hans — upptærður,
gulur og kinnfiskasoginn. Þrátt fyrir
allt hafði Burton hið rólega yfirbragð
þess manns, sem hefir séð öll gönu-
skeið mannkynsins og fundizt það
allsstaðar sjálfu sér líkt.
,,Ég hef heyrt um yður,“ sagði
Brigham og þrýsti hinni rr.ögru hönd
ferðalangsixxs.
„Og ég hef heyrt um yður lika. 1
sannleika sagt hef ég farið þessar
7000 mílur til þess að búa í nýlendu,
sem hefir verið það skynsöm að
leyfa fjölkvæni."
Brigham varð alveg orðlaus. „Hvað
eigið þér við?“
„Ég hið um irmgöngu í söfnuðinn."
Brigham brosti. „Ég held þetta sé
ekki í fyi'sta skipti, sem þér sækið
um inngöngu í kirkjufélag."
Buxton glotti, en horfði stöðugt
rarmsakandi á Brigham. „Það er
rétt.“ sagði haim. „Það er starf rnitt."
„Og hvað hafið þér lært af inn-
göngu yðar í söfnuðina?"
„Young forseti, ég hef fundið brot
af sannleikanum í mörgum trúar-
brögðum. En ekkert, sem ég hefi
séð í öðrum löndum, hefir vakið
eins mikirrn áhuga hjá mér og ný-
lenda yðar hér í eyðimörkinni. Ég
kom til að sjá hana með eigin aug-
xxm.“
„Ég er hræddur um, að í þetta
skipti verðið þér að skrifa um kirkj-
una, án þess að ganga í hana.“
Þessi undarlegi ferðalangur dvaldi
mánaðartíma i borginni til þess að
kynnast lifnaðarháttum Moianóna.
Síðan fór hann burt til þess að skrifa
um þá bók. Að þessari bók geðjaðxst
Brigham betur en nokkru öðru, sem
utankirkjumaður hafði ritað um
söfnuð hans. Burton lýsti því afdrátt-
arlaust yfir, að allar sögur um Mor-
mónana, sem andstæðingar þeirra
hefðu komið á loft, væxá rógur einn.
Um Brigham sjálfan sagði hann:
„Eftir útlitinu að dæma gæti spá-
maðurinn verið bóndi í Nýja Eng-
landi. Hann ber aldurinn vel, en það
er þvx að þakka, að hann sefur
í eir.rúmi. í allri framkomu er
hann vingjarnlegui', festulegur,
hispurslaus og kurteis. Athygli hans
er frábær og vinir hans segja, 3Ji
hann sé óskeikull mannþekkjari.
Hann er orðlagður fyrir reglusemi
sína og meinlætalifnað. Eftirlætis-
fæða hans er steyktar kartöflur með
áfum og drykkur hans vatn. Hanr,
hefir vei'iö kallaður hiæsnari, lygari,
svikari og morðingi. Enginn er ólík-
ari því að vera það. Hann ei' Páll
postuli hinnar nýju kirkju: með ein-
lægiii sinni og sannleiksást hefir hon-
um tekizt að gera kirkjufélagið vold-
ugt og friðsamt, þar sem það var
áður háð hinu forsjálitla og stefnu-
lausa ofstæki Jóseps Smith."
Brigham var glaður yfir, að jafn
frægui' og menntaður maður skyldi
skrifa á þennan hátt um sjálfan hann
og söfnuð hans. Hann óskaði, að þús-
und slíkir menn kæmu í heimsókn til
borgarinnar.
Borr/arastyrjöldin.
Brigham var að halda sunnudags-
ræðu, þegar PorterRockwellkommeð
þær fregnir að ófriðurinn, sem ler.gí
hafði verið í aðsigi milli Suður- og
Norðurríkjanna, hefði brotizt út.
„Bræður og systur," sagði hann
við söfnuðinn, „þetta eru hörmulegar
fréttir, vegna þess, að blóð og þján-
ingar munu dynja yfir þetta land. Og
þó eru þetta góðar fregnir fyrir okk-
ur á vissan hátt. óvinir okkar munu
nú verða svo önnum kafnir við að
drepa hvern annan, að vera má, að
þeir láti okkur í friði."
Þetta var tækifæríð, sem Brigham
hafði verið að biða eftir. Hann kom
nú fram fyrir skjöldu og bjóst til áð
styrkja veldi sitt. Abraham Lincoln
var nú forseti og hann kallaði her-