Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 32

30
ÚRVAL
minna eldsneyti til heimferðar-
innar. En þegar hún væri kom-
in af stað, og eftir að hún væri
komin framhjá jafnvægispunkt-
inum, mundi fall hennar til jarð-
ar byrja. Ég geri ráð fyrir, að
eftir að hún kæmi yzt í gufu-
hvolfið, yrði að stýra henni
þannig, að hún svifi lárétt um
skeið. Það mundi draga úr hrað-
anum, en ekki yrði hjá því
komizt að gera þetta nokkrum
sinnum, áður en hraðinn væri
orðinn nægilega lítill til að hægt
yrði að breiða út vængina eða
fallhlífina og lenda. Ef þetta
væri ekki gert, mundi eldflaug-
an hitna og brenna upp til
agna af núningnum við and-
rúmsloftið. Með þessu móti
mundi ferð til tunglsins taka
um hundrað klukkustundir,
og heimferðin 24 tímum lengur
vegna stefnubreytinga, sem
gera þarf til að draga úr ferð-
inni.
Og hvernig væri svo umhorfs
á tunglinu, ef við kæmumst
þangað? Ekki beinlínis gróður-
sælt. Hliðin sem að sólinni snýr
mundi vera hræðilega heit, og
hliðin sem frá sneri nístandi
köld. Ekkert loft er þar til að
anda að sér, og af því að gufu-
hvolfið vantar, mundi loftstein-
um rigna án afláts. Hér á jörð-
inni brenna aftur á móti að
heita má allir loftsteinar upp tii
agna, áður en þeir koma til jarð-
ar, vegna núningsmótstöðu and-
rúmsloftsins. Samtsem áður yrði
margt fróðlegt að sjá á tungl-
inu, ef við gætum fundið ein-
hverja aðferð til að taka nægi-
legt andrúmsloft með okkur.
Við gætum til dæmis gengið úr
skugga um, hvað hinir hring-
mynduðu blettir, girtir fjöllum,
eru. Og hvítu strikin, sem
mynda eins og geisla. Stjörnu-
fræðingum myndi þykja fróð-
legt að vita, hvað þau eru. Loks
gætum við séð, hvernig tunglið
lítur út þeim megin, sem frá
snýr jörðinni. Það yrði hinn
ákjósanlegasti staður fyrir
st jörnuf ræðilega athugunarstöð,
og til þess að gera tilraun-
ir með geimgeisla og sólar-
geisla, vegna þess að ekkert
andrúmsloft er þar til að
skyggja á. Og enn eitt: athug-
anir á jörðinni frá tunglinu
myndu geta haft mikla þýð-
ingu fyrir veðurathuganir.
Loks gæti efnasamsetning
tunglskorpunnar verið að ein-
hverju leyti frábrugðin því, sem
er á jörðinni, t. d. gætu fimdizt
þar sjaldgæfir málmar.