Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 17

Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 17
HIÐ NÝJA „GUÐSLYF* 15 Ef lyfið safnast fyrir í líkam- anum og tekur að lama andar- dráttinn, svo að hætta verður að gefa það, koma hin hræðilegu einkenni morfínhungursins í ijós. Sjúklingurinn kvelst ekki eingöngu af þjáningum, sem sækja nú aftur á hann, heldur brestur hann í grát, skelfur af kuldahrolli og er altekinn af krampa. Þannig geta gallar morfínsins oft og einatt jafnast á við kosti þess. Efnafræðingar hafa unn- ið að því árum saman að útrýma göllunum, en án árangurs. Saga demerols hefst árið 1939, þegar tveir þýzkir efnafræðing- ar, dr. O. Eisleb og dr. O. Schau- mann, rákust á efni, sem þeir voru alls ekki að leita að. Þeir voru að reyna að búa til betra atropin, en það er efni, sem lam- ar ósálfráðar vöðvahræringar. Að vanda reyndu þeir hin nýju efni sín á músum — þar til dag nokkum að eitt af efnunum hafði hinar furðulegustu afleið- ingar. Þegar því var dælt í mýs, stóðu skottin á þeim upp í loft- ið og voru eins og S í laginu. Þetta var „stífa skottið" — fyr- irbrig'ði, sem einungis deyfilyf eins og morfín höföu fram aö þessu getaö framkallaö. Þetta var hin óvísindalega sköpun efnis þess, sem nú er kallað demerol. Skömmu áður en styrjöldin rauf sambandið við Þýzkaland, kom dr. Mark Hiebert með svolítið af þessu undraefni til Ameríku. Síðan voru gerðar ítarlegar tilraunir með það undir umsjón dr. Hie- berts. Enda þótt apar verði auðveld- lega þrælar morfínsins, bar ekki á því, að hópur af öpum, sem gefið var stór skammtur af dem- erol í tíu daga, yrðu sólgnir í það. Demerol dró úr þjáningum dýranna, en gerði þau ekki sljó og lamaði ekki andardrátt þeirra eins og morfín. Svo kom að því, að vísinda- mennirnir við tilraunastofnun- ina gerðust sjálfboðaliðar, til þess að sannreyna, hver áhrif demerol hefði á mannslíkamann. Það var fremur dapur hópur. Þeir ætluðu að reyna á sjálfum sér nýtt lyf, og hver vissi hvort það væri hættulaust fyrir menn, þó að öpum yrði ekki meint af því? Þeir gengu undir fyrstu sársaukatilraunina án demerols, en hún var fólgin í því, að heit- um geisla var beint að enni þeirra. Svo tóku þeir inn demer- ol. Eftir um það bil 15 mínútur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.