Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 110
3:08
orval
að borða aftur á hóteli; það
verður ekki lengur um vel gerð-
an mat heima að ræða.
Margrét: Við erum orðin svo
von hvort öðru.
Pendleton: Það er ekki auð-
velt að skilja eftir fimm ára
samveru.
Margrét: Og það er vandfund-
in vinnustofa með svona góðu
Ijósi; ég kæri mig ekki um að
skilja, ef þú gerir það ekki.
Pendleton: En, Margrét. (Það
er byrjað að spila Brúðkaups-
marsinn uppi). Það er þetta
bölvað píanó aftur (dettur eitt-
hvað í hug). Það er um aðra
íeið að ræða!
Margrét (dettur það sama í
hug): Þú átt við það, að við
ættum að gifta okkur!
Pendleton: Já, gifta okkur og
gera það strax. Það er lausnin
á öllu saman. — Það er leiðin!
Margrét: Við skulum gera
það strax. Ég má til með að
Ijúba við Apollo minn.
Pendleton: Ég fer og kaupi
handa þér nýjan kjól, giftingar-
gjöf frá barónsfrú de Meauville.
Margrét: Ég er ekki viss um
að ég vilji de MeauviIIe-kjól.
Pendleton: Jú, leyfðu mér að
gera það; mig langar til að gef a
þér eitthvað, sem er táknrænt
fyrir hið nýja samlíf okkar.
Margrét: Jæja þá, en ég aft-
ur á móti ætla að kaupa þér
orðabók, svo að þú getir aflað
þér meiri orðaforða.
(Pendleton fer. Margrét geng-
ur að símanum með nafnspjald
Fentons).
Margrét: Bryant 4253? Get
ég fengið að tala við Fenton?
(Abbey kemur inn). Frú Abbey.
Hvað haldið þér að sé um að
vera? Við ætlum að gifta okkur!
Abbey: Já, þetta líkar mér!
Það er einmitt það, sem þið eig-
ið að gera. Þá öðlist þið fulla
virðingu fólks.
Margrét (í símann): Bryant
4253? (Blíðlega). Er það Fen-
ton (þögn). Halló, Kalli.
Stutt og laggott!
„Nógrannakona okkar var áhyggjufull af því að hún hafði
ekki í nokkrar vikur heyrt frá syni sínum, sem var í heima-
vistarskóla. Loks fékk hún svohljóðandi bréf:
„Elsku mamma! Við eigum að skrifa foreldrum okkar í dag.
Eless, þinn Jaek“.“
— Atlanta Journal, tilfært úr „Miami Herald."