Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 61

Etagittn veit hve laiigt er síðim fyrsta
mamilan dreyjudi um að fljóga eins
s»g fngHnn. En héma eni nokkrir þættir —
Úr þróunarsögu flugiistarinnar.
Grein úr „The LLstener,“
eftir C. H. Gibbs-Smith.
T||ENNIRNIR hafa alltaf
horft öfundaraugum til
fuglanna, sem fljúga frjálsir um
loftin. Af löngun sinni til að
líkja eftir þeim hafa þeir spunn-
ið alls konar ævintýri og þjóð-
sögur: um fljúgandi engla og
menn, vængjuð dýr, og hvers
konar flugtæki. Þær endur-
spegla á öllum öldumþrámanns-
ins til að fljúga. Ein þeirra er
þjóðsagan um Bladud Englands-
konung. Hann var göldróttur og
tók upp á því að reyna að fljúga
til að viðhalda frægð sinni sem
galdramaður, en við eina slíka
tilraun hrapaði hann til dauða
— ofan á kirkjuþak.
Fleiri sögur eru kunnar. Af
mönnum á meginlandi Evrópu,
sem frægir eru fyrir flugtil-
raunir, má nefna Besnier nokk-
urn, sem kringum 1680 vírðist
hafa tekizt að svífa eitthvað á
tæki, sem hafði hreyfanlega
vængi; ekki er þessi sögn þó
talin áreiðanleg. Frægari er
ítalski listamaðurinn Leonardo
da Vinci. Hann teiknaði margar
flugvélar. Það urou samt aidrei
nema teikningar og athuga-
semdir í minnisbókum hans, og
auk þess gerði hann sér ekki
ljóst, að maðurinn hefir ekki aí'l
til að lyfta sér til flugs eins og
fuglinn. Hugmyndir hans höfðu
því ekki raunhæfa þýðingu.
Það voru ekki margir fúsir til
að hætta lífinu með því að
stökkva ofan úr kastalaturnum,
og um 1800 höfðu jafnvel harð-
gerðustu ævintýramenn rnisst
trúna á að hægt væri að fljúga
með vængjum. Ég sagði ævin-
týramenn, takið eftir því. Aðr-
ir, rólegir og vísindalega hugs-
andi menn trúðu því, að ein-
hvern tíma mundi mönnum tak-
ast að fljúga með vængjum, ef
snúist væri við vandamálinu á
vísindalegan hátt og skynsam-
legar tilraunir gerðar.