Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 83
Thcwnas F. Bougherty, fyrrverandi varaslökkvi-
liðsstjóri í Netv York, skýrir blaðamaiuii
frá reynslu sinni í starfinu.
Eldhœtta og slökkvistarf.
Grein úr „The Toronto Star Weekly“,
eftir Paul W. Kearney.
T^NGIR tveir brunar eru
eins“ er gamalt máltæki
hjá slökkviliðsmönnum, og mun
það vera sannmæli. Brunar eru
heldur ekki allir þar sem þeir
eru séðir. Logandi tjörupottur
getur tilsýndar litið út eins og
stórbruni. Jafnvel ákafur hiti
er ekki endilega merki um það,
að um mikinn eld sé að ræða.
Slökkviliðsmenn vita mörg
dæmi þess, að hiti og reykur
hefir verið svo mikill þegar þeir
komu á vettvang, að ómögulegt
var að ryðjast til inngöngu. En
eftir að hitinn fékk „útrás“
reyndist hægðarleikur að
siökkva eldinn.
Svona óvæntir atburðir eru
daglegt brauð í starfi slökkvi-
liðsmannsins. Við áttum einu
sinni í höggi við eld í vöru-
geymsluhúsi, þar sem geymdar
voru miklar birgðir af flugeld-
um og 32.000 sekkir af pipar.
Hver sekkur var á stærð við
haframjölssekk, svo að þetta
var hreint ekkert smáræði af
pipar.
Mætti ekki ætla að illmögu-
legt væri að ráða niðurlögum
svona elds? Og myndu ekki all-
ir álíta, að eldur í frystihúsi
væri barnaleikur í samanburði
við hann? Áreiðanlega flestir,
en slökkviliðsmaðurinn veit að
svo er ekki. Þó að bruninn í
vörugeymsluhúsinu væri slæm-
ur — margir slökkviðiðsmann-
anna urðu blindir í nokkrar vik-
ur af því að fá heitan pipar í
augun — var eldurinn 1 frysti-
húsinu miklu verri. Fimmtíu og
tveir slökkviliðsmenn misstu
meðvitundina af ammoniakgufu
og einn þeirra dó.
Tökum Önnur tvö dæmi.
Hvort er viðráðanlegra, eldur í
lyfjabúð eða stóru trésmíða-
verkstæði ? Ætla mætti að lyf ja-
búðin væri miklu hættulegri —
og í sumum tilfellum er það svo.
Þar eru geymd alls konar efni,
eitruð og meinlaus, eldfim og