Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 34

32
ÚRVAL
aður um glæp, sem var nógu
stór til að vekja áhuga konungs-
ins, var gefin út opinber tilskip-
un um, að á tilteknum degi yrði
gert út um örlög hins ákærða á
leiksviði hins konunglega hring-
leikhúss.
Þegar fólkið hafði fyllt öll
sæti, og konungurinn var setzt-
ur í konungsstúkuna, umkringd-
ur af hirðinni, gaf hann merki;
á sviðinu fyrir neðan hann opn-
aðist hurð og hinn ákærði gekk
fram á sviðið. Andspænis hon-
um, hinum megin við hringsvið-
ið, voru tvær hurðir hlið við
hlið og nákvæmlega eins. Það
Amru forréttindi og skylda hins
ákærða að ganga beint að þess-
um hurðum og opna aðra þeirra.
Hann mátti opna hvora hurð-
ina sem hann vildi: það var ekk-
ert gert til að hafa áhrif á hann,
hann var engu háður nema hinu
óhlutdræga lögmáli tilviljunar-
innar. Bak við aðra hurðina beið
hungrað tígrisdýr, grimmasta
og villtasta tígrisdýrið, sem
hægt var að finna á hverjum
tíma, og ef hann opnaði þá hurð,
stökk það á hann og reif hann á
hol; það var refsingin fyrir hinn
drýgða glæp. Á sömu stundu og
dómurinn var þannig uppkveð-
inn, kvað við harmþrunginn
bjölluhljómur, og kveinstafir
bárust frá hinum leigðu syrgj-
endum í yztu sætunum, og á-
horfendurnir stóðu upp niður-
lútir og héldu heim, lostnir
har-mi yfir því að svo glæsilegt
ungmenni eða svo virðulegur
öldungur skyldi hafa unnið til
svo hryllilegra örlaga.
En ef hinn ákærði opnaði hina
hurðina, birtist mær, sem hæfði
stöðu hans og aldri og konungur
hafði valið úr hópi þegna sinna.
Og á samri stundu var hún gef-
in honum að eiginkonu sem laun
fyrir sakleysi hans. Það skipti
engu máii þótt hinn ákærði ætti
konu og fjölskyldu fyrir, eða
þótt hann hefði fellt ást til ann-
arrar meyjar: konungurinn
þoidi ekki að slíkir smámunir
hefðu áhrif á fyrirætlanir sínar.
Athöfnin fór frarn samstundis.
Önnur hurð fyrir neðan kon-
ungsstúkuna opnaðist og út
kom prestur ásamt hóp söng-
manna og dansmeyja, sem blésu
fagnaðarsöngva á gyllta lúðra.
Fylkingin barst þangað sem
mærin og hinn ákærði stóðu hlið
við hlið og presturinn gaf þau
saman í heilagt hjónaband. Þá
kvað við fagnandi bjölluhljóm-
ur, og áhorfendur hylltu hinn
saklausa mann með fagnaðaróp-