Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 129
ÉG FINN HEIMINN MEÐ FINGURGÓMUNUM
127
ókunnugt um, hvað menntaðir
og þjálfaðir blindir menn geta
afkastað. Á bréfum frá vinnu-
miðlunarskrifstofum blindra
manna, standa oft þessi orð
neðst á síðunni: „Vélritað af
blindum hraðritara.“ „Talbók-
in“ mín var sett saman af blind-
um verkamönnum. Drengur,
sem missti sjónina 13 ára
gamall, las læknisfræði og varð
einn af helztu sérfræðingum
Bandaríkjanna. Blindir menn
hafa skarað fram úr sem kenn-
arar, sölumenn, bændur, kaup-
menn, blaðamenn, tónlistar-
menn, prestar, símamenn,
tryggingar-menn, skattheimtu-
menn og vinnumenn. í verk-
smiðjuiðnaðinum eru 29 mis-
munandi starfsgreinar, sem þeir
vinna við.
Þegar duglegur, blindur
maður er orðinn fjárhagslega
sjálfstæður, getur hann skipað
sinn sess í þjóðfélaginu og lif-
að eins hamingjusömu og nyt-
sömu lífi og hver annar. Hann
vill ekki láta útiloka sig og
ganga framhjá sér. Áhugamál
hans eru tengd hinum sjáandi
heimi og hann langar til að
starfa með sjáandi fólki. Mesta
lof, sem honum getur hlotnast,
er að heyra sjáandi fólk segja:
„Heyrðu, ég man aldrei eftir að
þú sért blindur.“
Nú á dögum, með hjálp upp-
finninga nútímans — ritvélar-
innar, hljóðritans, blindralet-
ursspjaldsins, talbókarinnar og
útvarpsins — er blinda fólkið
hæfara til þess að starfa sera
fullgildir þjóðfélagsþegnar. Hið
starfhæfa blinda fólk, 40 þús-
und talsins, biður um traust
samborgara sinna. Án þess
trausts er öll framförin, í því
efni að breyta því úr ómögum í
starfandi þegna, orðin að engu.
Blindir menn biðja ekki um
styrk eða gustukagjafir. Þeir
vilja aðeins fá tækifæri til að
lifa fullkomnu lífi, félagslega
og f járhagslega, en það er helg-
ur réttur hvers manns.
♦
L,ífið er leikur, en hversvegna er Eg get varðveitt leyndarmál. Það
sumt fólk alltaf að breyta leikregl- er fólkið sem ég segi þau, sem ekki.
unum? getur þagað.
- - Mayazine Digest.
—Lum and Abner.