Úrval - 01.08.1946, Blaðsíða 99
ÞAÐ ER LEIÐIN
97
— þá getum við kannske öðlast
eitthvað af raunverulegu frelsi.
Margrét: Pommy, elskarðu
mig enn eins mikið og áður?
Pendleton: Ósköp ertu smá-
munasöm! Dettur þér í hug,
að ég vildi gefa mig í að daðra
við ókunnugan kvenmann, ef ég
viidi ekki halda áfram að búa
með þér?
Margrét: Og við förum ekki
að leysa upp litla heimilið okk-
ar?
Pendleton: Nei, við gerum
þetta til þess að bjarga heimil-
inu (rankar við sér). Guð minn
góður! Ef einhver af lesendum
mínum heyrði mig segja þetta.
Að ég, Pomeroy Pendleton, sé
að reyna að bjarga mínu eigin
heimili. Það hljómar sannarlega
sérvizkulega!
Margrét: Nú ertu farin að
hugsa svo heimspekilega!
Kysstu mig. (Hún gengur til
hans, sezt á hné hans, tekur ut-
an um hálsinn á honum, hann
fær sér sigaréttu, hún kveikir
í henni).
Pendleton: Ég þarf að vinna
— ég má til að fara.
Margrét: Koss!
Pendleton (kyssir hana til
málamynda): Jæja, leyfðu mér
nú að fara.
Margrét: Ég vil fá almenni-
legan koss.
Pendleton: Vertu nú ekki með
þennan kjánaskap, elskan mín,
ég má ekki vera að því að leika
mér núna. Ég verð að ljúka við
síðasta kaflann.
(Bjalla hringir, Abbey kemur
inn og fer til dyra).
Abbey: Það er kona að spyrja
eftir Pendleton.
Margrét: Bjóðið henni inn!
Pendleton: Mai’grét!
Margrét: Mundu samninginn!
Fyrsta konan, sem þú hittir
(Margrét fer. Abbey kemur inn
með barónsfrú de Meauville.
Abbey fer).
Barónsfrú de Meauville: Góð-
an daginn, Pendleton, ég er bar-
ónsfrú de Meauville.
Pendleton: Barónsfrú de
MeauviIIe ? Saumakonan ?
Barónsfrúin: Ekki sauma-
kona, Pendleton, ég er listakona
og verkefni mitt er nýtízku
klæðnaður. Konan er mér það
sama og léreftið fyrir málar-
ann.
Pendleton: Afsakið, að ég er
svona klæddur, ég var að vinna.
Barónsfrúin: Mér fellur vel í
geð að sjá menn í vinnufötum —
þau fara yður líka sérstaklega
vel.