Úrval - 01.09.1960, Qupperneq 30

tTRVAL
HÖFUM VIÐ LIFAÐ ÁÐUR ?
því að ég hefi ekki fundið neitt
í bókmenntunum um endur-
holdgun, sem endurbætir að
neinu leyti samantekningu J. E.
M. McTaggarts, í bók hans,
„Nokkrar trúarsetningar"
(Some Dogmas of Religion).
„Dauðinn er ekki neitt hvíld-
arhæli. Hann er upphafsstaður
nýrra starfa. En ef raunirnar
eru miklar, eru launin það líka.
Við förum á mis við svo mikið
í þessu lífi vegna okkar eigin
heimsku og óhagsstæðra að-
stæðna. Umfram allt förum við
á mis við svo mikið, vegna þess
hve margt gott er ósamrýman-
legt. Við getum ekki eytt æsku
okkar bæði í lestrarstofunni og
á leikvellinum.
Vissulega öðlast dauðinn nýja
og dýpri þýðingu, þegar við
skoðun hann ekki lengur sem
einstakt og óskýrt hlé í enda-
lausu lífi, heldur sem þátt í
hinni sí-endurteknu framþróun
— jafn nauðsynlegan, jafn nátt-
úrlegan og jafn góðan og svefn.
við höfum sólarupprásina að
una eftir að baki okkur, eins og
við höfum sóalrupprásina að
baki um hádegið. Hvorttveggja
kemur aftur og hvorugt verður
gamalt“.
(Ur World Digest).
S. H.
Að lilaupci aprtt — Ýmsum getum hefur verið að þvi leitt hvernig
á þessum sið standi. Tvær algengustu skýringarnar eru þær, að
um þetta leyti sé veðurfar svo óstöðugt, að það geri menn að flón-
um, en hin að átt sé við þá sýndarrannsókn og þann ranga dóm,
sem frelsarinn varð að þola. Siðurinn er þó þekktur þar, sem hvor-
ugt þetta kemur til greina, m. a. í Hindústan í Indlandi. Miklu
líklegra er að venjan hafi skapast og breiðst út frá Rómaveldi
hinu forna, en þar var nýjársdagur 25. marz, og eftir viku lauk
hátíðahöldunum með miklum gleðiskap. Þá gæti siðurinn hafa
komið frá hinni rómversku hátíð „Cerealia“. Sagan segir að Pluto
undirheimaguð hafi stolið Prosperínu, en móðir hennar, korngyðj-
an Ceres, hljóp til hjálpar, en heyrði ekkert utan bergmálið af
ópum dóttur sinnar, og hljóp þannig apríl. „Cerealia“ hátíðin var
einmitt 1. april. Danir og Englendingar kalla þann, sem apríl hleyp-
ur april-flón (Aprilsnar, Aprilfool), Skotar apríl-gauk, Frakkar
apríl-fisk (un poisson d’Avril), og víða er þetta að festast um þann
mann, sem leikið er á og einnig hinn, sem hleypur á sig af fljót-
ræði eða flónsku.
24