Úrval - 01.09.1960, Qupperneq 57

GÁFAÐAR KONUR, HVER KÆRIR SIG UM ÞÆR ?
ÚRVAL
eskju til heimilisverka eða
barnagæzlu, ef hún hefði á ann-
að borð efni og möguleika á
slíku.
Hvað háskólamenntun varð-
ar, þá teldi ég réttast að gerður
yrði greinarmunur á þeim stú-
dentum, sem eru fyrirfram
ákveðnir í því að hætta námi
við giftinguna, og hinum stúlk-
unum sem hafa ákveðið eitt-
hvað sérstakt framhaldsnám og
framtíðarstarf þannig, að hin-
um heimilissinnuðu væri ætlað
tveggja ára nám, aðallega verk-
legt, en hinum síðarnefndu
fjögurra ára bóknám. Að þeim
námsárum loknum ætti val
þeirra til rannsóknar- og skrif-
stofustarfa að byggjast á sama
grundvelli og val jafnhæfra
karla.
Og það er einmitt hér, sem
konan verður að vera við því
búin að færa miklar fórnir.
Ef starfið er henni mikilvægt,
getur hún ekki leyft sér þann
munað að eiga stóra f jölskyldu,
eða mann, sem vill eiga hana.
Hún verður að vera þess albú-
in að berjast fyrir því frelsi
sem hún þráir, og neita sér um
margt það, sem er kært hverri
venjulegri konu.
Jafnframt verða karlmenn
að hætta að líta á konur sem
keppinauta, en skoða þær öllu
heldur sem jafningja og félaga,
er keppa að samskonar marki.
Ef þeim tekst að líta á konurn-
e.r fyrst og fremst sem mann-
legar verur, þá mun þeim
einnig takast að umgangast
þær sem karlmenn á sviði
starfsins, en sem konur á vett-
vangi tilfinningalífsins. Ef þeir
gera það, munu þeir komast að
raun um að gáfuð kona er
furðulega viðráðanleg og f jarri
því að vera ókvenleg.
Haldi menn hinsvegar áfram
að tileinka sér þá skoðun að
ameríska kvenhetjan megi
aldrei vera of gáfuð vegna
sinnar eigin velferðar og þeirra
eigin þæginda, mun krafan um
nýtingu kvenlegra gáfna halda
áfram að mæta tómlæti og jafn-
vel andúð, héreftir sem hingað
til.
(Ur Science Ðigest).
S. H.
51