Úrval - 01.09.1960, Qupperneq 76

URVAL
HVERNIG VERÐA MENN HUNDRAÐ ÁRA ?
að það hefði alltaf mikið að
gera, ellefu hundraðshlutar
sögðu að langlífi væri arfgengt
í ætt sinni, og níu af hundraði
staðhæfðu að þeir hefðu náð svo
háum aldri fyrir reglusemi í
mataræði, svefni og hreyfingu.
Svörin eru ákaflega mis-
munandi, en eiga þó margt
sameiginlegt. Þetta gamla fólk
hefir ástundað heilbrigða hóf-
semi á svo til öllum sviðum.
Auðvitað eru þó undantekning-
ar, — eins og til dæmis Charles
Washington, sem er 115 ára
gamall og hefur alla tíð drukk-
ið eins mikið af viský og hann
hefir haft efni á. En mikill meiri
hluti þess hefir lifað óbrotnu
lífi.
I nokkrum greinum er dr.
John Edward Rhetts frábrugð-
inn fjöldanum, en undantekn-
ingin frá reglunni er þó smá-
vægileg. Hann er aðeins 96 ára,
en meðalaldur fólks þessa er 99
ár. Hann er tannlæknir, en í
hópnum eru aðeins tíu háskóla-
borgarar. Hann skildi við fyrstu
konu sína, en af þessum 402
eru átján fráskildir, — og einu
sinni var hann forfallinn reyk-
ingamaður.
Að öðru leyti er hann eins
og þetta fólk er flest. Hann er
maður hár og beinvaxinn, hress
og vingjarnlegur, og hefir ágæta
heilsu. Hin síðustu fimmtíu ár
hefir hann aðeins tvisvar geng-
ið undir læknisskoðun, og í bæði
skiptin „átti læknirinn erfitt
með að finna nokkurn skapaðan
hlut að mér.“
I apríl í fyrra snæddum við
morgunverð hjá Rhetts lækni
og þriðju konu hans, en geng-
um síðan með þeim hjónum til
útikaffis á sólbjörtu torgi bæj-
arins. Sú leið hefir ekki verið
yfir eitt hundrað metrar að
lengd, en þó vorum við stöðv-
uð fjórum sinnum af fólki, sem
langaði til að víka nokkrum
vingjarnlegum orðum að gamla
manninum. Rhetts þykir vænt
um nágranna sína og þeim þyk-
ir vænt um hann, enda er hann
eins og reyndar flestir sem hér
komu við sögu, einkar félags-
lyndur maður.
,,Mér þykir vænt um litla
þorpið mitt,“ sagði hann. ,,Ég
gæti ekki hugsað til þess að búa
annarsstaðar.11 Enda þótt hann
kæmi til ýmissa stórborga þeg-
ar hann var á unga aldri, hef-
ir hann alla æfi átt heima í
sveitaþorpi sem hann er fædd-
ur í. Og þessu er vert að veita
athygli, að um það leyti sem
hundruð þúsunda Bandaríkja-
manna fluttust til vestur-
strandar meginlandsins, gerðu
flestir þessara manna sem nú
eru svo aldraðir orðnir, sig á-
nægða með að sitja heima og
horfa á hópana fara hjá. Þeim
leið vel þar sem þeir voru, þeir
höfðu áhuga fyrir starfi sínu
og þeim féll vel við nágrann-
ana.
Til morgunverðar snæddi
Rhett Iæknir pylsur og kartöflu-
70