Heima er bezt - 01.08.2008, Síða 32

Stóra leikhúsið i Efesus.
(Mynd: Úr bók um Heilagan Jóhannes, úlg. af Efesus forlaginu
2000).
að iðn. Það var Páll, er sagði, að hann talaði speki
Guðs í leyndardómi, hina huldu vizku, sem væri
frá eilífð fyrirhuguð. Um það eru ritheimildir, er
Jesús fór frá Nazareth, en hitt er fyrir hulda vizku,
að kunnugt er, að þegar Jósef Jakobsson smiður
var dáinn um árið 29, fóru María og ailir synir
hennar burt frá Nazareth eins og fyrr segir. Nafn
hennar merkir hin upphafna, en Önnu móður hennar
náðamjótandi.
Þegar Jósef, sem merkir viðbætur, fjölgun, var
dáinn, hafði María verið í Nazareth nær 30 árum.
Einnig er það vitneskja leyndardómsfullra rita og
á fárra færi, að hún saknaði bernskustöðvanna í
Jerúsalem, einnig síðar í húsinu á fjallinu, einverunni vestur
við Eyjahaf. Hnjúka ber á milli Gyðingasamkundunnar í
Efesus og húss Maríu, sjá Heima er bezt í nóvember á liðnum
vetri.
Nunna af Ágústínreglu í Westfalen í Þýzkalandi, dulskyggn
kona, sagði frá veru Maríu í Efesushéraði, fyrst fylgd hennar
við krossberann og þeim Jóhannesi postula á lausnardaginn
langa. Jóhannes var einn postulanna við krossins þunga tré.
Nunnan hefur lýst því, er við bar, ijarskyggn og var það
1823, jafnhraðan skráð og síðar gefið út. Frásögn nunnunnar,
Önnu Katharinu Emmerich, eru hin dula sögn og hulda
þekking, sem varö afar mikilsverð og viðurkennd bæði
í hinni grísku- og rómversk katólsku kirkju. Ekki meiri
leyndardómur en svo, að Píus páfl 12. blessaði hús Maríu
26. júlí 1967 og lagði sama dag legstein á gröf Jóhannesar
postula og guðspjallamanns á Ayasulukhæðinni. För páfans
í Róm þá, einnig fyrr og síðar til vestustu byggðar Litlu-
Asíu í þessum helgu erindum, kann að hafa breytt nokkru í
guðfræðideildinni við háskólann hér. Vona það, en veit ekki,
því að ég lauk þar námi tveimur árum fyrr, en páfinn fór í
austurveg. Hitt er víst, að aldrei var minnzt á síðustu ár Maríu
Höfundur á siglingu á
Izmirflóanum.
(Mynd: G.L. Ásg. 2007).
Fornar rústir í Korinthu á Grikklandi.
(Mynd: G.L. Ásg. 2008).
og útlegð við Efesus, en oft á hitt, að
Guðspjall Jóhannesar væri ekki listaverk
postulans, en yngra manns og nafna hans
- og Opinberunarbókin fráleitt frá hans
hendi, enda á huldu leyndardómsfull vizka
og vera hans á Patmos. Langa lengi á
Ayasulukhæðinni. Afhjúpun grafar hans
undan þykkum foksandi og nokkrum
jarðvegi hófst þó árið 1921.
Jósef Jakobsson í Nazareth hverfur
sporlaust í hinum fomu ritningum eins
og raunar María, nema við krossinn
og með konunum í felustaðnum við
Jerúsalem. Dulrúnir Önnu Katharinu komu út á bókum á
síðari hluta 19. aldar einnig þýddar á frönsku og ensku, en
dönsk útgáfa 1944. Af tilviljun sá ég ritin á fornbókasölu
í Kaupmannahöfn fyrir nokkrum árum. Þar opnuðust
víðar dyr og verkmiklar, viðauka kirkjulestranna pistils og
guðspjalls, fólkið í samtímasögu meistarans frá Nazareth,
nöfn og viðburðir. Meóal annars segir nunnan frá orðum
postullegu trúarjátningarinnar, steig niður til heljar. Merking
orðanna er hulin í utanaðbókarkunnáttu vel flestra, a.m.k. í
mótmælendakirkjunni. Lýsing hennar og nokkurra annarra
leyndarrita, varpar Ijósi á þann atburð, að Kristur reis upp
frá dauðum í grötlnni í garöi Jósefs frá Arimaþeu til þess
að vitja þeirra, sem biöu milli heims og himins. Þar eiga við
orðin: „Á grænum grundum lætur hann mig hvílast, leiöir
mig að vötnum, þar sem ég má næðist njóta.“ Á því bili
voru m.a. Elísabet (eiöur Guós) og Zakarías prestur (minni
herrans). Þau og aðrir á þessu stigi framhaldslífsins héldu
áfram sálarferðinni til himins, er lausnarinn hafði komið.
Af því að hann reis upp með svo djúpri leynd til þess að
stíga niöur til heljar og frelsa sálirnar, að ekki varðmenn
hers og yfirvalds né vinir og fylgjendur, móðir hans, María
320 Heima er bezt