Læknaneminn - 01.12.1974, Blaðsíða 21

Salvador Dali: Teikning.
Austur-Cleveland og Euclid, þ. e. svæSi því sem
spítalinn þjónar. Heimilislæknar þrífast lítt í svert-
ingjahverfum, enda fæst lítið borgað og einnig meiri
og minni vankantar á að eðlileg samskipti heimilis-
læknis og fjölskyldu geti nokkurn tíma orðið við
hvítan lækni, þar sem það felur í sér nokkur per-
sónutengsl
Þeir svörtu hafa meiri eða minni uppskrúfaða
minnimáttartilfinningu, sem kemur út í óþægilegum
ópersónulegum hroka oft á tíðum, því miður. Nær
óhugsandi er því fyrir hvítan lækni að verða heim-
ilislæknir, hugsanlegt en þó erfitt fyrir svartan, þar
sem hrokinn myndi jafnvel beinast gegn honum sem
hástéttapersónu.
Allavega sækja svertingjarnir nær eingöngu á
slysavarðstofur og göngudeildir með öll sín veikindi
og fá þar ágætis þjónustu, ópersónulega og hraða
þó. Þeir borga eftir sem áður ekkert minna og/eða
tryggingafélag það sem viðkomandi er tryggður hjá
eftir því sem við á í það skiptið.
Annar liður í hinni breyttu stefnu spítalans er
aukning á fullráðnum læknum (staff men) og höfðu
þeir þá nokkra kennsluskyldu með. Auk þess eru
þeir á kandídata og aðstoðarlæknafiskiríi, ef svo má
kalla og var sumardvöl mín hluti af því, þó ég væri
ekki hluti af því! Þannig er að skortur er á innlend-
um kandídötum og nokkuð vantar upp á að útlend-
ingar komi í staðinn, en enn vantar. Erfitt er að
komast inn í læknaskóla í Bandaríkjunum, því nema
allmargir þeirra sem ekki fullnægja inntökuskilyrð-
um erlendis og þar af margir m. a. í Guadalajara í
Mexico. Þar munu alls vera 11 þús. læknastúdentar.
H.R.H. vill fá bandaríska stúdenta og vill auk þess
hækka „standardinn“. Því eru þeir að koma sér í
kennslutengsl við þennan háskóla í Guadalajara,
þannig að þeir senda lækna sína suður og þá í klin-
iska kennslu og fá aftur kandídata og þar af stóran
hluta bandarískan. Þessi viðleitni byggist á því að
afar erfitt er fyrir venjulega spítala að komast inn á
háskólana í Bandaríkjunum, og tengjast þeim sem
hluti af háskóla og framhaldsmenntunarkerfi. Þetta
byggist aftur á peningasjónarmiði sem ég ætla ekki
að fara inn á, allavega er H.R.H. að reyna að kom-
ast fram hjá aðalkerfinu með þessari ráðstöfun.
Undirdeildir, þ. e. rannsókn, röntgen, meinafræði,
svæfing, sjúkraþjálfun, félagsleg hjálp o. fl. voru
allar nokkuð góðar og tengsl þeirra við handlækn-
is- og lyfjadeild með ágætum svo og sameiginlegir
fundir einstakra deilda.
Dvölin sjtilf
Því var það að ég gekk þarna inn í eins konar
prófnámskeið, sem var ágætlega skipulagt og var
hugsað sem byrjun á þessum tengslum við háskól-
ann í Guadalajara. Yoru þarna auk mín 4 evrópskir
stúdentar og 8 bandarískir. Strax fyrsta daginn var
byrjað og staðurinn kynntur. Fengum við fljótlega
hvítan jakka og fyrirmæli um að ganga með háls-
bindi, auk þess fegnum við nafnbótina „Clinical
Clerks“ og nafnskilti framan á okkur með henni á.
Vel var gert við okkur, spítalinn sá okkur fyrir 300
dollurum á mánuði, sem gufuðu upp í húsnæði 65,
fæði um 150, skatta um 40; afgangurinn vasapen-
ingar. Húsnæðið sem við fengum voru leiguherbergi
rétt handan við götuna.
Kennslan, sem við fengum sérstaklega allir 13,
voru 8-13 tímar á viku. Var þar farið í grundvallar-
LÆKNANEMINN
17