Læknaneminn - 01.12.1974, Blaðsíða 42

Grikklandsför
Brynka, Tóti og Bjössi:
Á ofanverÖum síðastliðnum
vetri mátti sjá stórt og litskrúð-
ugt veggspjald á auglýsingatöflu
læknanema H. I. Þarna voru
grískir læknanemar að kynna
þriggja vikna sumarskóla í Þessa-
loniku, og var þátttökugj ald $80.
Við þrjú ákváðum að þiggja þetta
kostaboð, þar sem í þessari ferð
virtist auðvelt að sameina læknis-
fræðilegan áhuga og forvitni um
land og þjóð.
Við höfðum fyrir löngu ákveð-
ið að fara í stúdentskipti en hvert
vissum við ekki. Eitt var þó víst,
við vildum fara til lands, sem við
ættum ekki eftir að fara til næstu
árin. Eftir miklar vangaveltur
höfðum við valið Tékkóslóvakíu
og sent þeim bréf strax í október.
Við biðum róleg eftir svari frá
tékkunum fram yfir áramót, en
ekkert svar barst. Bréf eftir bréf
var sent, og í lok apríl vorum við
orðin öskureið og vonlaus um að
komast.
Grikkir gáfu okkur strax grænt
Ijós og í lok júní lögðum við af
stað til K-hafnar og dvöldum þar
í nokkra daga. í þeirri ferð bar
helst til tíðinda, að Bjössa tókst
að lokka okkur í eitthvert voða-
legt hryllingstæki, og lá við að
hann týndi lífinu fyrir, bæði
vegna síns eigin hláturs og hótana
Tóta um líflát, vegna tilrauna
hans til að svipta hjónakornin
glóru og magainnihaldi.
Frá K-höfn flugum við til
Aþenu með DlS-flugi. Hitinn þar
var voðalegur, samt var hávaða-
rok. Við fengum inni á hóteli
gegn vægu gjaldi, og næstu dagar
fóru í að litast um í borginni.
Skoðaðir voru helstu merkisstað-
ir og næturlífið kannað, sem er
mjög fjörugt og fer fram í hlíð-
um Acropolis. Orugglega fór þó
mestur tími okkar í að innbyrða
og aíla drykkjarfanga, því vatnið
þorðum við ekki að drekka og sá-
um Salmonellur (og einstaka
Shigellur) á hverjum íspinna.
Á tilsettum tíma stóðu þrír
næpuhvítir íslendingar á flugvell-
inum í Þessaloniku. Þar vék sér
að okkur mannkúla nokkur, alúð-
leg mjög og spurði okkur nafns.
Þarna var kominn Dimmi, einn
af grísku skiptinemastjórunum,
sem við áttum eftir að halda mik-
ið upp á. Hann fór með okkur á
stúdentagarðinn, sem reyndist
vera tvær nýjar byggingar. Vand-
ræðalegur skýrði hann út, að ann-
að húsið væri fyrir stelpur, hitt
fyrir stráka og samgangur þar á
milli stranglega bannaður (hví-
lik mæða). Undirbúningur grísku
læknanemanna var allur til fyrir-
myndar og þrátt fyrir mikla reiði
yfir forneskjulegum reglum um
samband kynjanna o. fl. lærðist
mönnum fljótt að skilja tengslin
milli íhaldssams hugsunarháttar
og kreddufestu í trúmálum.
Yfir nokkrum flöskum af þjóð-
ardrykknum Retzina, kynntumst
við fljótlega hinum stúdentunum,
sem komnir voru á sumarskólann.
Var þetta brátt samstilltur og fjör-
ugur hópur, og var oft glatt a
hjalla. Reyndust þetta vera allra
þjóða kvikindi, og merkilegt
nokk, stelpur í meiri hluta, þá
einkum danskar.
Grikkirnir sáu okkur fyrir alls
kyns heimboðum og skipulögðu
ferðir um nágrennið. Við vorum
einmitt í einni slíkri ferð er stríð-
ið á Kýpur braust út. Öll farar-
tæki (frá hesti til rútu) voru gerð
upptæk og við komumst ekki til
Þessaloniku. Dvalist var í besta
yfirlæti á hóteli í Kavala, en þvi
er ekki að neita, að nokkur geigur
kom í okkur við að horfa á o-
slitna röð herflutningabíla og vít-
isvéla, sem lá til landamæranna.
En þrátt fyrir flugufréttir um að
barist væri skammt frá, var a-
standið ekki eins slæmt og virtist
í fyrstu og við komumst fljóílega
til Þessaloniku.
Á hverjum morgni voru fyrir-
lestrar og umræðufundir þar sem
fjallað var um hin ýmsu læknis-
fræðilegu efni. Virtist okkur að
pre- og parakliniskt nám væri
sambærilegt því, sem er í heima-
högunum, en kliniskt nám mjög
lítið.
Grískir stúdentar eiga ekki kost
á launuðum störfum og námslán
36
læknaneminn