Úrval - 01.06.1965, Blaðsíða 54

Úrval - 01.06.1965, Blaðsíða 54
52 ÚRVAL reynslu síðustu vikna og í augna- ráði hans fyrirboði þess, sem í vændum var. Hann hafði þörf fyrir hvild, en hann sagði ekkert. Hann sveipaði um sig skikkju sinni og hélt af stað. Fylgdarmenn hans héldu á eftir honum sárreiðir. Það er auðvelt að gera sér í hugarlund, hve vonsvikinn hann hefur verið. Hann hafði starfað með þessum mönnum í þrjú ár —■ gátu þeir aldrei skilið, hver köllun hans var? Hann var kominn til þess að frelsa mannkynið, og nú vildu þeir að hann refsaði þessu þorpi með því að hrenna það! „Og þeir fóru til annars þorps,“ segir i frásögninni — ekkert amaði. Það urðu engar umræður, engar deilur. í augum Jesú var málið ekki þess virði, að það væri rætt. Önnur mikilmenni sögunnar hafa líka talið sig hafin yfir persónu- leg gremjuefni, en Jesú skarar fram úr þeim öllum. Hann vissi, að smámunasemi ber refsinguna í sjálfri sér. Þorpið, sem hafði út- hýst honum þurfti ekki að verða eldinum að bráð; það hafði þegar hlotið sina refsingu. Þar voru eng- in kraftaverk gerð, engir sjúkir voru læknaðir, enginn hungraður fékk saðningu og engum fátækum var boðað fagnaðarerindi. Sjálfur gleymdi hann strax þessu atviki. Hann hafði nóg verkefni að glíma við. Sumum þykir ljóminn af ævi Jesú hafa minnkað við þá kenningu guðfræðinnar, að hann hafi vitað allt fyrir. Við skulum gleyma öll- um kennisetningum og rekja ævi hans samkvæmt frásögninni. Það kann og verða tilefni til gagnrýni, að of mikil áherzla sé lögð í hina mannlegu hlið, en það getur þá verið mótvægi gegn hinu viðhorfinu. Ótölulegur fjöldi hóka hefur verið skrifaður um hann sem son guðs. Við hljótum að hafa leyfi til að minnast hans sem mannsson- arins, þvi að svo nefndi hann sig sjálfur. Nazaret, þar sem Jesús ólst upp, er lítill bær i afskekktu héraði. Meðal hefðarfólksins í Jerúsalem var siður að gera gys að skrítnum siðum og málfari Galileumanna, en þeir létu fyrirlitningu borgarfólks- ins sér í léttu rúmi liggja. Það var sólskin hvern dag og landið var frjósamt. Drengir léku sér og ærsl- uðust. Og Jesús, sem vann á tré- smíðaverkstæði, hlýtur að hafa ver- ið foringi á meðal þeirra. Hér er ekki ætlunin að skrifa ævisögu Krists, heldur að draga upp mynd, ef svo mætti segja. Atburð- irnir verða ekki raktir í réttri tímaröð, heldur getið atviká og orða, sem þjóna þessum tilgangi — að gera myndina fyllri og skýrari. Við förum þá hratt yfir fyrstu þrjá- tíu árin af ævi hans. En einhvern- tíma á þessum árum gerðist hið eilífa kraftaverk — þegar hann vaknaði til meðvitundar um köll- un sína og mátt. Engin veit, hvenær þetta undur átti sér stað. En einhversstaðar og á einhverri ógleymanlegri stundu varð hann sér meðvitandi um guðdóm sinn. Hann vissi að hann var meiri en Nazaret. Annar ungur maður, sem hafði alizt upp á næstu grösum, hafði
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.