Úrval - 01.01.1968, Qupperneq 37

MUN RÍSA MANNABYGGÐ Á TUNGLINU?
35
Þegar þar hefur veriS stigið fæti,
þá taka við nóg verkefni, bæði fyr-
ir Bandaríkjamenn og Rússa, og
hverja þjóð aðra, sem kann að vera
þess umkomin að taka þátt í rann-
sóknum þar, breyta þar skilyrðum
og byggja hæli þar sem manni væri
líft.
Sumir munu spyrja, ekki að því
hvað gera skuli eftir að Apolló hef-
ur farið ferðina, heldur hvað það
þýði að gera nokkuð meira.
Og líkt og sumum fannst óþarfa
flaustur að vera nokkuð að undir-
búa ferðir til tunglsins, eins mun
sumum þykja það fráleitt, ef ekki
fáránlegt, að láta sér til hugar koma
að fara að byggja það. Sumum kann
líka að hafa þótt ferð Kólumbusar
árið 1492 harla þarflítil.
Hið bezta, sem upp úr þeirri ferð
hafðist, var hvorki gull né tóbak né
nokkuð annað af jarðnesksum
verðmætum, heldur hið óáþreifan-
lega, það sem ekki varð handsam-
að þegar í stað, tækifærin sem biðu.
Seinna komu menn til Ameríku í
leit að frelsi, engu síður en leit
að dýrmætum málmi, og. til þess
að losna við þrúgandi hefð gamall-
ar heimsku, og ef til vill ekki sízt
til þess að losna við fátækt.
Nú blasir við önnur nýálfa,og
kominn tími og tækifæri til að
hefja nýja leit.
Þessi nýja veröld var í allt að því
4000 km. fjarlægð frá hinni eldri,
en tunglið er í 384.000 km. fjar-
lægð. Samt má ekki eingöngu miða
við fj arlægðirnar, heldur ber þess
að gæta, að hafskip þess tíma voru
ólánlegir skrokkar úr timbri, illa
hæfir fyrir hlutverk sitt. Og ferð-
in yfir hafið frá Spáni tók miklu
lengri tíma en búizt er við að þurfi
til að fljúga til tunglsíns. Farmenn
þessarar liðnu aldar voru kvíðafull-
ir, vannærðir, illa séð fyrir þörfum
þeirra, þeir voru og algerlega ein-
angraðir frá heimili sínu. Tungl-
farar nútímans eru ólíkt betur sett-
ir en þessir sjófarendur 15. aldar.
Því mætti svara til, að ólíku sé
saman að jafna, tunglinu og Vest-
urheimi, annað óbyggilegt og ekki
lífvænt þar til lengdar, hitt gott og
gagnauðugt land.
Hvað hefur tunglið þá að bjóða
á móti? Þar þróast ekki líf, né
neitt sem hafa má gagn af, þar er
hvorki loft né vatn. Stöðugt rign-
ir loftsteinum, útfjólubláu geislarn-
ir frá sólinni og x-geislar utan úr
geim berast að yfirborðinu óhindr-
aðir og ódeyfðir. Hitinn er ofboðs-
legur á daginn, og dagurinn er hálf-
ur mánuður, kuldinn nístandi um
nætur, og hver nótt hálfur mánuð-
ur. Þar lifir enginn stundinni leng-
ur úti nema að hafa geimferða-
klæðnað af sérstakri gerð sér til
varnar.
En hvað gerir til þó að maður
verði að skrýðast annarlegum bún-
ingi? Með þeirri tækni, sem menn
ráða nú yfir mundi það verða tungl-
fara jafn auðvelt verk að grafa sig
í jörð og gera sér þar loftþéttan
bústað, eins og landnemum í Ame-
ríku var það að höggva tré og
byggja bjálkahús.
VEL MUNDI FARA
UM MENN í TUNGLBYRGJUM.
Loftþéttur bústaður á tunglinu
mundi vera ágæt og fullkomin vörn.