Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 36

34
ÚRVAL
Lindbergh hafði fengið hjá kennur-
um sínum, löngu áður en hann
hafði vakið á sér nokkra almenna
athygli.
MENN, SEM HEIMURINN
ÞARFNAST
I annálum herskólans, sem hann
gekk á, er þess getlð að hann sé
greindur, starfsamur, fylginn sér,
áreiðanlegur, einbeittur, skjótráður,
alvörugefinn, varkár, staðfastur,
hreinskilinn, o. s. frv. Og einn af
kennurum hans lætur þess getið,
að það sé sannfæring sín, að þess-
um unga manni muni farnast allt
giftusamlega, sem hann taki sér
fyrir hendur. Þann stutta tíma sem
hann var hér, mun hann hafa vak-
ið mesta eftirtekt fyrir það, hve
alþýðlegur hann er og ófús að láta
nokkuð á sér bera. En það verður
ekki dulið, að þar fer brautryðj-
andi og karlmenni, þar sem hann
er. Slíkra manna þarfnast heim-
urinn ætíð.
Ef til vill lýsir fátt betur skap-
ferli Lindberghs og konu hans en
það, hvernig þau tóku reiðarslagi
því hinu mikla, er syni þeirra
kornungum var rænt, 1. marz 1932,
af þorpurum, sem enn hafa ekki
náðst, en barnið fannst síðar lát-
ið skammt frá heimili Lindberghs,
og talið að þorpararnir hafi á flótt-
anum fyrirfarið því. Sveitasetur
það, sem Lindbergh lét reisa og
átti heima á, stendur á fögrum stað
í fjalllendi, og fylgja því 300 ekr-
ur lands. Húsin á jörðinni eru reist
eftir fyrirsögn þeirra hjóna, og er
sagt að jörðin með húsunum hafi
kostað Lindbergh 50.000 dollara.
Þarna varð heimili ungu hjónanna,
og þarna gerðist atburðurinn, sem
breytti þessu fagra heimkynni allt
í einu í sorgarbústað. Blöðin aug-
lýstu viðburðinn með óhlífnum og
særandi frásögnum. Spákaupmenn
og gróðabrallarar gerðu árangurs-
lausar tilraunir til að fá eignina
keypta, þar sem þessi margumtal-
aði atburður hafði gerzt, buðu hátt
verð og hugðust mundu græða vel
á því að hafa eignina til sýnis og
draga þangað fólk. Leitin að ráns-
mönnunum, krafan um lausnar-
gjaldið fyrir barnið, áður en lík
þess fannst, yfirheyrzlurnar, allt
var þetta sælgæti fyrir fréttaritara
stórblaðanna. Eftir að allar vonir
um að fá barnið aftur höfðu brugð-
izt, tilkynnti Lindbergh á sinn hóg-
væra hátt, að heimili þeirra hjóna
myndi verða breytt í barnahæli. í
vikublaðinu Literary Digest frá 15.
júlí þ.á. er skýrt frá aðaltilgangi
Lindberghs og Önnu konu hansmeð
því að stofna þetta hæli, en hann
er sá, að þarna verði heimili, skóli,
hjúkrunarstöð og hressingarhæli
fyrir börn, sem þörf hafa fyrir
þetta, og fái börnin aðgang að stofn-
uninni án tillits til trúarbragða eða
þjóðernis. Á þennan hátt hafa
Lindberghshjónin reist hinum
horfna syni sínum óbrotgjarnan
bautastein og mýkt sorgina yfir
missinum, með því að snúa henni
upp í þjónustu.
Haustið 1927 barst mér í hendur
frá vini mínum, sem heima á í
Bandaríkjunum, bók Lindberghs
um flugferð hans þá um sumarið,
en bókina nefnir hann: Við, þ.e.
vélin mín og ég. Sendandi bókar-