Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 57

HVAÐ ER RÓSARKROSSMAÐUR
55
veru mannsins er að gefa. Aukinn
þroski veldur því, að maðurinn vill
gleyma sjálfum sér, hjarta hans
opnast fyrir þörfum annarra. Hann
lærir að virða rétt annarra. Um leið
og hann gefur af sjálfum sér og
sinnir þörfum þeirra, eflist hans
innsta eðli og hinn guðlegi kraftur
og markmið örvast.
Rósarkrossnemandi er hreykinn
af hinum félagslegu tengslum sín-
um og veru sinni sem meðlimur.
Hann hefur löngun til að deila því
með öðrum. Hann talar við aðra um
markmið reglunnar. Hann upplýsir,
veitir veraldlega og dulræna hjálp
þeim, sem eru þurfandi. Að hann sé
nemandi. staðfestir hann með eftir-
hreytilegri hegðun, og með hjálp-
fýsi og á annan hátt með hegð-
un sinni sýni hann það í verki,
frekar en að hann reyni að þv'nga
aðra til að aðhyllast skoðanir sínar.
„Breytið eins og ég breyti, en ekki
eins og ég tala,“ eru einkunnarorð
hans.
Hann er meðbræðrum sínum til
fyrirmyndar. Hann er áhugasamur,
bví að he'tnspeki hans vekur áhuga.
Jafnvel, þegar á móti blæs, veit
hann, að hann hefur á valdi sínu
lögmál, sem breytt geta aðstæðum
Hann er áhugasamur, því að hann
hefur hæfileika og hefur þjálfað
með sér aðdráttarafl, sem gerir
hann vinsælan, gerir honum kleift
að viðhalda jafnvægi heima og á
vinnustað, og til að vinna sér nægi-
legt fé til nauðsynlegustu hluta.
Rósarkrossnemandi hefur bjálfað
með sér þann eiginleika, að öðrum
þykir vænt um hann og sækjast eft-
ir nærveru hans. Honum heppnast
flest það, sem hann tekur sér fyrir
hendur. Hann veit hvað hann vill,
hvað hann vill verða, og hann hefur
öðlazt hæfileikann til þess að nota
hið uppbyggjandi afl hið innra með
sér til þess að koma þessum hlut-
um í kring.
Hann er ekki einn þeirra, sem
bíða eftir beztu árum ævinnar.
Hann veit, að beztu árin eru ekki
þau sem koma einhverntíma seinna,
né þau, sem horfin eru í fortíð.
Beztu árin eru að líða. Hann gerir
hvern dag sérhvers árs að sérstök-
um degi og lifir þann dag til hins
ýtrasta.
Hann syrgir ekki fortíðina, né
heldur kvíðir hann framtíðinni. í
stað þess nýtur hann nútíðarinnar,
síbirtandi útávið guðsvitundina hið
innra. Þetta afl, guðsvitundin, leið-
beinir honum jafnvel við hversdags.
leg störf. í hugsun, starfi, jafnvel
við akstur, er honum stjórnað af
Meistaranum hið innra. Vitund
þessa innra sjálfs birtist í daglegu
lífi, á heimili hans, og í samskipt-
um við náungann.
Rósarkrossnemandinn leitast við
að koma auga á hið góða í eðli sér-
hvers manns. Ádeilan fær ekkert
rúm í vitund hans: öfund fær ekki
inni í hug hans eða hjarta. Skortur
á umburðarlyndi er gagnstætt eðli
hans. Óvingiarnleiki fær ekki þrif-
izt í hinni jákvæðu áru hans. Hann
veitir öðrum viðurkenningu fyrir
það, sem þeir gera vel. Hann er
uppörvandi, svo að siálfsöryggi
þeirra eflist, svo að siálfsvirðing
þeirra vaxi, og að þeir fái þörf til
að leita hærri markmiða.
Hann leitast ávallt við að bæta