Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 57

Úrval - 01.10.1969, Blaðsíða 57
HVAÐ ER RÓSARKROSSMAÐUR 55 veru mannsins er að gefa. Aukinn þroski veldur því, að maðurinn vill gleyma sjálfum sér, hjarta hans opnast fyrir þörfum annarra. Hann lærir að virða rétt annarra. Um leið og hann gefur af sjálfum sér og sinnir þörfum þeirra, eflist hans innsta eðli og hinn guðlegi kraftur og markmið örvast. Rósarkrossnemandi er hreykinn af hinum félagslegu tengslum sín- um og veru sinni sem meðlimur. Hann hefur löngun til að deila því með öðrum. Hann talar við aðra um markmið reglunnar. Hann upplýsir, veitir veraldlega og dulræna hjálp þeim, sem eru þurfandi. Að hann sé nemandi. staðfestir hann með eftir- hreytilegri hegðun, og með hjálp- fýsi og á annan hátt með hegð- un sinni sýni hann það í verki, frekar en að hann reyni að þv'nga aðra til að aðhyllast skoðanir sínar. „Breytið eins og ég breyti, en ekki eins og ég tala,“ eru einkunnarorð hans. Hann er meðbræðrum sínum til fyrirmyndar. Hann er áhugasamur, bví að he'tnspeki hans vekur áhuga. Jafnvel, þegar á móti blæs, veit hann, að hann hefur á valdi sínu lögmál, sem breytt geta aðstæðum Hann er áhugasamur, því að hann hefur hæfileika og hefur þjálfað með sér aðdráttarafl, sem gerir hann vinsælan, gerir honum kleift að viðhalda jafnvægi heima og á vinnustað, og til að vinna sér nægi- legt fé til nauðsynlegustu hluta. Rósarkrossnemandi hefur bjálfað með sér þann eiginleika, að öðrum þykir vænt um hann og sækjast eft- ir nærveru hans. Honum heppnast flest það, sem hann tekur sér fyrir hendur. Hann veit hvað hann vill, hvað hann vill verða, og hann hefur öðlazt hæfileikann til þess að nota hið uppbyggjandi afl hið innra með sér til þess að koma þessum hlut- um í kring. Hann er ekki einn þeirra, sem bíða eftir beztu árum ævinnar. Hann veit, að beztu árin eru ekki þau sem koma einhverntíma seinna, né þau, sem horfin eru í fortíð. Beztu árin eru að líða. Hann gerir hvern dag sérhvers árs að sérstök- um degi og lifir þann dag til hins ýtrasta. Hann syrgir ekki fortíðina, né heldur kvíðir hann framtíðinni. í stað þess nýtur hann nútíðarinnar, síbirtandi útávið guðsvitundina hið innra. Þetta afl, guðsvitundin, leið- beinir honum jafnvel við hversdags. leg störf. í hugsun, starfi, jafnvel við akstur, er honum stjórnað af Meistaranum hið innra. Vitund þessa innra sjálfs birtist í daglegu lífi, á heimili hans, og í samskipt- um við náungann. Rósarkrossnemandinn leitast við að koma auga á hið góða í eðli sér- hvers manns. Ádeilan fær ekkert rúm í vitund hans: öfund fær ekki inni í hug hans eða hjarta. Skortur á umburðarlyndi er gagnstætt eðli hans. Óvingiarnleiki fær ekki þrif- izt í hinni jákvæðu áru hans. Hann veitir öðrum viðurkenningu fyrir það, sem þeir gera vel. Hann er uppörvandi, svo að siálfsöryggi þeirra eflist, svo að siálfsvirðing þeirra vaxi, og að þeir fái þörf til að leita hærri markmiða. Hann leitast ávallt við að bæta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.