Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 36

34
það eftir nokkra uppskurði og mjög
nákvæma lyfjagjöt til varnar gegn
sýkingu og ígerðum, Þegar um húð-
ágræðslu á útlimi var að ræða, setti
hann úthminn einnig í spelkur til
þess að koma í veg fyrir hættuleg-
ar hreyfingar og til þess að flýta
fyrir því, að húðin greri föst.
„MÁ ÉG ÞAÐ EKKI,
MAMMA MÍN?“
Þessir endalausu dagar kvala og
stöðugra leiðinda urðu að vikum og
vikurnar síðan að mánuðum. Það
hefði kannske ekki verið svo tmd-
arlegt, þótt litlu telpurnar hefðu
farið að hata hjúkrunarkonurnar,
sem voru ætíð að valda þeim sárs-
auka, er þær skiptu um umbúðir,
eða neyddu þær til þess að hreyfa
óskaplega aum liðamót og útlimi.
En þannig fór þó ekki, heldur urðu
mikhr kærleikar með telpunum og
hjúkrunarkonunum, sem fóru vax-
andi. Telpurnar leituðu huggunar
og skilnings hjá hjúkrunarkonun-
unum. Og þær brugðust sannarlega
ekki telpunum, heldur sýndu þeim
hlýju og samúð og gáfu þeim smá-
gjafir.
Það stóð heldur ekki á ýmsum
vott um samúð og hlýju meðbræðr-
anna utan sjúkrahússins. Fjölskyld-
an hafði að vísu sjúkrahússtrygg-
ingu, sem tók til meðhöndl-
unarinnar (sem kostaði samtals
55.800 dollara). En Alexanders-
hjónin höfðu nú ekki lengur neinar
fastar tekjur og voru því að verða
alveg peningalaus. Samstarfsmenn
Dicks í verksmiðjunni hófu sam-
skot og færðu fjörskyldunni tals-
verða fjárhæð að gjöf. Ungar
ÚRVAL
frænkur þeirra komu á fót sýningu,
sem gaf af sér 600 dollara, og aðr-
ar ungar frænkur og frændur lögðu
líka sitt fram og hættu ekki, fyrr
en þau höfðu safnað 100 dollurum.
Og enn var haldið áfram barátt-
unni fyrir því að græða nýja húð á
telpurnar. Mary varð að gangast
undir margar aðgerðir. Fimm sinn-
um voru húðpjötlur af hennar eig-
in líkama græddar á hana, og átta
sinnum var hún svæfð vegna
ágræðslu húðar af öðrum. Fimm
sinnum voru gerðar á henni aðgerð-
ir til þess að fjarlægja dauðar
skinnflygsur og tvisvar sinnum til
þess að eyða vöðvasamdrætti. Hvað
Lindu snerti, voru sex sinnum
græddar á hana húðpjötlur af henn-
ar eigin líkama og 13 sinnum af
líkama annarra. Þar að auki varð
einu sinni að gera á henni aðgerð
til þess að fjarlægja dauðar húð-
flygsur.
Bak Lindu var síðasti hluti lík-
ama hennar, sem tókst að „festa“
húðpjötlur af hennar eigin líkama
á. Þetta er alltaf mjög erfiður lík-
amshluti, hvað snertir húðágræðslu,
vegna þess að sjúklingurinn verður
þá að liggja kyrr á maganum eins
lengi og það tekur húðpjötlurnar að
„festast". Þau Lu og Dick reyndu
að hugga hana, meðan á þessari
löngu þolraun stóð, en litla telpan
spurði stöðugt biðjandi röddu: „Má
ég ekki liggja á bakinu pínulitla
stund? Má ég það ekki, mamma
mín?“ Hana klæjaði hræðilega í
staðina, sem húðpjötlurnar höfðu
verið græddar á. Og Linda reyndi
lívað hún gat til þess að ná til þess-
ara staða og klóra pjötlurnar af sér.