Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 67

ÞEGAR BANKASEÐLAR OG VÍXLAR . . .
65
ar ekki ófyrirsynju. Þar er ekki ó-
víða getið um hrakspámanninn Wil-
son, og þar af hlaut Dennistoun við-
urnefnið. Raunar rættist engin af
hans hrakspám, og tel ég víst að
Wilson hafi af kristilegum kærleika
sínum glaðzt af því. Á hinn bóginn
er ég sannfærður um, að Kassandra
óskaði þess af öllu hjarta að illspár
hennar rættust. En Wilson var betur
innrættur en nafni hans og Kas-
sandra.
Finsen landshöfðingi, æðsti maður
íslands, tók okkur af mesta ljúflæti,
þessum ferðalöngum sem flykktust
inn í stofuna til hans. Brátt kom
frú Finsen og með henni börn þeirra,
og varð ekki betur séð en að henni
þætti það sjálfsagt mál að sextán
Englendingar, karlar og konur sem
þau höfðu aldrei áður séð, væru
setztir upp á stóla hennar og setu-
bekki. Ætli enskur landstjóri í Vest-
urindíum hefði tekið svo alúðlega á
móti sextán Dönum? Það var greið-
lega leyst úr öllum okkar spurning-
um og okkur bent á hvernig við
gætum náð í fylgdarmann og fengið
leigða hesta til Geysisferðar. Hús
landshöfðingjans er myndarlegt og
vistlegt. Niðri eru allmargar stofur
samliggjandi, og stór dagstofan veit
þangað, sem hefði átt að vera garð-
ur að húsabaki, en garða er ekki
gott að rækta á íslandi. Eitthvað sá-
um við samt af grænmeti og blóm-
um fyrir framan húsið — og ég tók
eftir ramma utan um blómareit, sem
V
Hafnarstrceti % Reykjavík.