Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 129

Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 129
'DYLAN THOMAS Þetta vorU orð velska skáldsins Dylan Thomas. Hann fæddist í Swansea árið 1914 og ólst þar upp. 16 ára að aldri hætti hann námi og skömmu síðar gerð- ist hann blaðamaður. Barnungur byrjaði hann að yrkja, og 1933 sigr- aði hann í ljóðakeppni. Þá sagði hann starfi sínu lausu og hélt til Lundúna. Þar bjó hann fyrst um sinn hjá nokkrum vinum sínum. Fyrsta ljóðabók hans kom út ár- ið 1934 og vakti nokkra athygli. Skáldkonan Edith Sitwell kom t. d. þegar í stað auga á frábæra hæfi- leika hans. Með næstu tveimur bók- um fer hróður hans vaxandi, en þau ljóð, sem hafa aflað honum mestrar frægðar, er að finna í síð- ustu bókum hans, „Deaths and En- trances“ (1946) og „Contry Sleep“ (1951). Thomas lagði snemma rækt við málfræðirannsóknir, sem komu hon- um að góðu haldi við ljóðagerð hans. f ljóðum sínum samræmir hann furðu vel hætti hins gamla og nýja tíma. Dylan Thomas sagði eitt sinn í útvarpserindi: „Öll skáld vilja, að lesendahópur þeirra sé sem stærst- ur. Fyrirlitning í garð almennings, sem leggur til margan væntanleg- an lesanda, er ekki annað en fyrir- litning á gildi iðju sinnar.“ Eftir þessari skoðun sinni breytti hann með glæsilegum árangri. Safn af ljóðum hans, sem gefið var út 1953, hefur verið endurprentað sjö sinnum, og hann hafði lesið fáein af ljóðum sínum inn á hljómplötur, sem hafa náð metsölu. Hann nýtur meiri hylli en nokkurt annað nú- 127 lifandi ljóðskáld, sem yrkir á enska tungu. Ástæðan til þess er einfaldlega sú, að í ljóðum hans finnur almenn- ingur það sem hann leitar að í ljóð- um. Hann finnur hina sönnu gleði. Hann finnur drungalegan tón sorg- ar og angistar. Ljóðin eru ekki tor- skilin og í þeim eru ávallt heitar tilfinningar. Hann var dáður af öllum, sem þekktu hann, vegna persónulegra töfra sinna. Hann var gamansamur og hrókur alls fagnaðar. Hann var mjög vínhneigður, en þó gat flaska af víni staðið fyrir framan hann, án þess að hann snerti hana, ef hann vann að ljóðum sínum. Einn af vinum hans lýsir honum vel, er hann segir: „Hann kemur til mín, eftir að hafa setið lengi að drykkju. Hann er taugaóstyrkur og vandræðalegur og fálmar ofan í vasa sína. Hann er lágur vexti og þrekinn, hárið hrokkið og úfið. Ef til vill er hann í fötum, sem ein- hver hefur lánað honum. Þannig kemur hann til mín og segist vita, að ég sé mjög tímabundinn, en samt langi sig til að sýna mér ljóð, sem hann hafi nýlega ort.“ Thomas starfaði um skeið við brezka útvarpið. M. a. flutti hann gamansögur, sem nutu mikilla vin- sælda. Einnig samdi hann kvik- myndahandrit, þótt oft yrðu fram- leiðendurnir að loka hann inni í hótelherbergi til þess að hann lyki verkinu. Skömmu fyrir heimsstyrjöldina síðari gekk hann að eiga Caitlin Macnamara. sem var af írsku bergi brotin. Búskapur þeirra var oft með
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.