Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 116

114
ÚKVAL
úr mynni Káfjarðai. Það varð þeim
öllum bitur vonbrigði, að það skyldi
enn vera ofansjávar. Að þeirra áliti
hafði sendiförin mistekizt.
„ÞESSIR HUGHRAUSTU
HEIÐURSMENN“
Tveim dögum eftir árás dverg-
kafbátanna flaug Karl Doenitz að-
míráll, yfirmaður alls þýzka flot-
ans, til Káfjarðar. Hann las skýrsl-
urnar um skemmdirnar á Tirpitz,
athugaði skipið nákvæmlega og gaf
síðan út, yfirlýsingu sem átti eftir
að reynast sannspá.
„Eitt er öruggt,“ sagði hann í
yfirlýsingu sinni. „Ef Tirpitz heldur
aftur á sjóinn, mun það verða
dauðasigling þess.“
Það var gat á stærð við hlöðudyr
á skrokknum, og öll lægri þilför
þessa mikla skips voru undir sjó.
Rör og leiðslur voru brotnar og
slitnar, og vélar og tæki höfðu rifn-
að af undirstöðu sinni. Aðeins einn
af átta dieselrafölum skipsins var
enn nothæfur, og hann varð að nota
til þess að dæla sjónum úr lestun-
um. Því var ómögulegt: að fram-
leiða gufu eða knýja stærri fall-
byssurnar á skipinu.
Með samþykki Hitlers ákvað
Doenitz því, að engar tilraunir
skyldu gerðar til þess að flytja skip-
ið til Þýzkalands til viðgerða þar.
Þess í stað voru viðgerðarskip, alls
konar tæki og útbúnaður og um
1000 skipasmiðir og viðgerðarmenn
sendir í flýti frá Þýzkalandi til
Noregs til þess að reyna að koma
skipinu í starfhæft ástand að nýju.
Mennirnir unnu nótt sem nýtan
dag, en þ. 22. nóvember móttók
flotamálaráðuneytið sk.ýrslu um, að
„vegna árangursríkrar árásar dverg-
kafbáta hafi Tirpitz verið gert
óstarfhæft svo að mánuðum skipt-
ir.“
Það var ekki fyrr en í apríl 1944,
að Tirpitz komst burt úr skipalægi
sínu. Og í ágúst og september
skemmdist það enn á ný og í þessi
skipti í loftárásum. í október sigldi
hið hrjáða og af sér gengna skip
hægt og hikandi suður til Tormsö
í Noregi. Er hér var komið máli,
hafði gangur stríðsins snúizt Þjóð-
verjum í óhag. 0:g þeir ætluðu sér
nú aðeins að nota skipið sem eins
konar landvirki, þ. e bundið við
festar á leguplássi í fjörusteinun-
um:. En þ. 12. nóvember árið 1944
veittu sprengjuflugvélar brezka
hersins því ,,náðarhöggið“. Hver
flugvélin á fætur annarri lét
sprengjum rigna yfir það, og þær
tættu sundur stálplötur þess, þang-
að til það valt á hliðina. Og þá kom
í ljós hið banvæna sár, sem dverg-
kafbátarnir höfðu veitt því norður
í Káfirði.
Það leið langur tími, þangað til
brezku fangarnir sex, sem tekið
höfðu þátt í „Áætluninni Upptök“
og lifað stríðið af, fréttu, hversu
árangursrík árás þeirra hafði í raun
og veru verið. Þeir fréttu slíkt ekki
fyrr en þeim hafði verið sleppt
lausum eftir stríðslok og flogið
hafði verið með þá heim til Eng-
lands. Risafyrirsagnir í blöðunum
tilkynntu almenningi komu þeirra,
og þeir voru kvaddir til Bucking-
hamhallar til þess að taka þar við
heiðursmerkjum. Þar voru að vísu