Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 63

Úrval - 01.02.1970, Blaðsíða 63
ER LÍF OKKAR TIGANGSLAUST SLYS? 61 ir tilvist þeirra enn þá óskiljanlegri. „Sannarlega komum við frá Allah og til hans snúum við aftur,“ segir í Kóraninum. Þessari sýn Múhameðs af hinum alnálæga veruleika, er hann sá sem guðdómlega veru, get- um við nú snúið yfir í ópersónuleg hugtök og notað orð Wordsworth, Ódauðlegt haf, sem hann hefur í einu kvæða sinna um veruleikann. En kemur þá ekki í huga okkar mynd af mannlegri veru, sem er eins og alda, er rís og hnígur á víxl, eða loftbólu, sem verður til og springur á yfirborði sjávarins? Mannlegur persónuleiki er hverfult fyrirbæri og tilvera hans er skamm- vinn. Hann getur samt sem áður verið birtingarform einhvers dýpri og varanlegri veruleika, er býr handan dauðlegra lífsgerva. Sjálfs- vitundin, sem bundin er líkama og sálarlífi lífsgervisins1., er lifir og deyr á þessari plánetu, getur verið birting ódauðlegs og eilífs andlegs veruleika. Ef þessu er nú svona far- ið, þá lifum við og deyjum án þess að vita, hvernig við erum tengd hin- um hinzta veruleika, sem er bæði orsök og takmark tilveru okkar. Er hverfult líf okkar hér á jörðu aðeins tilviljankennt og tilgangslaust slys? Eða höfum við um tíma losnað úr tengslum við veruleikann, sem við erum sprottin frá? Erum við eins konar sljóar eftirlegukindur, sem misst hafa sjónar á uppruna sínum? Eða er mannlífið ef til vill kross- ferð, þar sem þú, sem ert í rauninni hið sama og þaö, hefur af einhverri ástæðu skilizt frá hinum eilífa veru- leika, vegna tilgangs sem við skilj- um ekki? Þetta vitum við ekki. Okkur er þó Ijóst, að lífið og atburðir þess verða alltaf mikill leyndardómur. Það er erfitt að vera maður, og það verður að gjalda dýru verði. En mundi samt nokkur mannvera hafna lífgjöfinni, þótt hún vissi fyrir fram um þrautir og þjáningar mannlífs- ins og gæti valið, hvort hún fædd- ist eða ekki? (Úr bókinni „Marís concern with Death“; K.S. þýddi). Við burfum ekki að tilein.ka okkur auðmýkt. Við búum öll yfir auð- mýkt.. . en við auðsýnum hana bara falsguðum. Simone Weil. Það er eins með ifreistingarnar og rónana: Vertu góður við einn,... . og hann kemur aftur .... með marga vini sína í eftirdragi. Megiddo Message. Hinn hæfi læknir er sá, sem tekst að halda sjúklingi sínum rólegum, þangað til Móðir Náttúru hefur gefizt tóm til að lækna hann. Hugh Allen.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.