Úrval - 01.03.1971, Síða 69

HARMLEIKUR Á TEMSÁ
67
borði skipsins nam beint við stefni
skipsins, sem stýrði gegn því.
Árekstrarstefna. Grinstead skip-
aði stöðvun vélar. Hann leit út og
rökkrið umkringdi hann, þegar
hann stundi ,,Guð minn góður“.
Skarpt stefni kolaskipsins reis yfir
borðstokki skemmtiferðabátsins og
gufuflauta „Alice prinsessa" eymdi
ömurlega á fljótinu.
Andartaki síðar stakkst stefnið á
„Bywell Castle" inn í „Alice prin-
sessu“ rétt hjá stjórntækjum hjól-
hverfisins. Björgunarbátarnir skár-
ust næstum í tvennt og vatnið
streymdi inn í miðskipsrúmin.
George Linnecar skreiddist upp
stögin í reykháfnum og stökk það-
an yfir í „Bywell Castle“, en há-
setarnir á skipinu voru byrjaðir að
varpa bjarglínum þangað.
Öngþveiti. Menn og konur þustu
unnvörpum að dyrunum bæði ofan
og neðan þilja, er þeir þrýstu sér
aðeins að dyrum, sem opnuðust
ekki. Gertrude Towse hafði skömmu
áður farið upp á þilfar með tvo
unga bræður og systur til að leyfa
þeim að sjá innsiglinguna að Wool-
wich. Aðrir úr fjölskyldunni héldu
sig undir þiljum og fórust.
Ungfrú Rendal reyndi að safna
nemendum sínum saman ofan þilja
og beina þeim að björgunarstrengj-
unum, sem „Bywell Castle" varp-
aði í hafið. En þær höfðu enn einu
sinni laumazt frá henni og nú urðu
afleiðingarnar hörmulegar. Þær
voru meðal farþeganna, sem runnu
skelfingu lostnir niður afturþilfar-
ið og fórust allir. Ungfrú Rendal
greip í línu á síðustu stundu, þeg-
ar gufuskipið brotnaði í tvennt og
henni var bjargað um borð á kola-
skipinu.
John Eyres sá Grinstead skip-
stjóra síðastur manna lifandi. Skip-
stjórinn hafði klifrað upp á hjól-
kassann stjórnborðsmegin til að
stjórna brottflutningi farþeganna.
Þegar hann sá, að Eyres hélt fast
um stýrið, hrópaði hann: „Sleppið
stýrinu og bjargið ýður!“ Eyres
stökk niður í fljótið, náði í eina
björgunarlínuna Og komst um borð
á „Bywell Castle“. Lík hins ólán-
sama skipstjóra rak fimm dögum
síðar að bryggju í Woolwich.
Skipverjum á „Bywell Castle"
tókst að koma þrem bátum á flot.
Það reyndist því unnt að bjarga 63
manns með hjálp bátanna og björg-
unarlínanna. Nákvæmlega fjórum
mínútum eftir áreksturinn heyrðist
óhugnanlegt suð og gufuský reis til
himins, þegar vatnsflaumurinn
streymdi inn í ketilherbergi „Alice
prinsessu" og slökkti eldana. „Alice
prinsessa“ brotnaði í tvennt og
stafn og skutur lyftust til himins
um stund, áður en hlutar skipsins
sukku tíu metra niður á fljótsbotn-
inn.
Mörg hundruð manns börðust um
í vatninu og hrópuðu á hjálp í ör-
væntingu sinni, meðan þeir reyndu
að klifra hver upp á annan í sjálfs-
bjargarviðleitni sinni. Konurnar,
sem voru í víðum pilsum og börn-
in, sem aldrei höfðu lært að synda,
sukku fljótlega. Sólhlífar, blómum
prýddir hattar og matarkörfur flutu
um dökkt, leðjukennt vatnið eins
og óhugnanleg reköld.
Seinna um kvöldið, þegar tungl-
ið hékk stórt og gult yfir fljótinu