Úrval - 01.03.1971, Qupperneq 111

HVERNIG ÉG VARÐ SKURÐLÆKNIR
109
skurð. Hafðu engar áhyggjur af
þessu. Þetta skaðar herra Francis
ekki vitund.“
Það gerði það heldur ekki, en sú
staðreynd réttlætti varla þessar að-
farir.
Öðru sinni var sjúklingur einn
lagður inn á sjúkrahúsið, og hafði
hann hægðarteppu, sem var af
völdum útbreidds krabbameins.
Maðurinn átti augsýnilega ekki
langt eftir ólifað, og það hlaut því
að vera vita gagnslaust að fram-
kvæma nokkra skurðaðgerð á hon-
um. Ég vissi það, og dr. Lund vissi
það reyndar líka, en maður þessi
var einmitt sjúklingur hans. Ég gat
ekki trúað mínum eigin eyrum, er
dr. Lund sagði: „Gerðu nauðsyn-
legar ráðstafanir viðvíkjandi skurð-
stofunni. Það er víst vissara, að við
lítum inn í hann.“
É'g vissi, að það var ekki viðeig-
andi, að ég spyrði spurninga um
þessa ákvörðun, og að ég mætti því
eiga von á því, að dr. Lund tæki
því ekki vel. En ég bar samt fram
þessa spurningu: „Álíturðu það
nauðsynlegt? Ég get fundið æxli
um allt kviðarholið með þuklun.“
„Heyrðu nú, Nolen,“ svaraði hann
reiðilega, „þú hefur ekki verið það
lengi starfandi, að þú sért fær um
að veita mér góð ráð. Sé einn
möguleiki á móti þúsund á því, að
við getum hjálpað þessum manni,
þá er hann þess virði, að eitthvað
sé reynt.“
Ég var ekkert að hafa fyrir því
að þrátta um þetta. Við opnuðum
kviðarhol mannsins, gátum auðvit-
að ekkert aðhafzt, og lokuðum því
strax aftur. Sjúklingurinn dó næsta
dag. Þessi opnun og lokun kviðar-
holsins tók aðeins 45 mínútur. Dr.
Lund lét ættingja hins látna borga
300 dollara fyrir viðvikið.
Við aðstoðarlæknarnir þurftum
aldrei að fela neitt (við höfðum
engra fjárhagslegra hagsmuna að
gæta, hvað snerti sjúkdóma sjúkl-
inganna), svo að við gátum litið á
málin á hlutlægan hátt og talað
eins og okkur bjó í brjósti. Þess
vegna tryggðum við það stundum,
að skurðlæknarnir kæmu heiðar-
lega fram, þótt þeir hefðu kannske
annars freistazt til þess að ljúga.
Dag einn framkvæmdi dr. Fried-
man erfiðan taugauppskurð á
manni einum. Þar var um að ræða
uppskurð á dultaugum, sem liggja
meðfram mænunni og eru tengilið-
ir milli æða og innyfla. Uppskurð-
ur þessi var gerður í þeim tilgangi
að bæta blóðrásina í fótum manns-
ins. Skurður er gerður neðan til á
kviðarholi og þaðan er hluti þess-
arar taugar skorinn burt, en hún
stjórnar samdrætti í blóðæðum fót-
arins. Þetta er gert í þeirri von, að
æðarnar starfi betur á eftir.
Við framkvæmdum marga slíka
uppskurði í Bellevuesjúkrahúsinu,
miklu fleiri en á Norðurströnd.
Vesæla útigöngufólkið, sem leitaði
á náðir okkar eða komið var með
í Bellevuesjúkrahúsið, þjáðist oft
af blóðrásarkvillum. í rauninni
hafði ég framkvæmt fleiri slíka
uppskurði en dr. Friedman. Ég að-
stoðaði hann við uppskurð þennan.
Þegar við vorum komnir niður
undir mænu, á svæði það, þar sem
taugar þessar liggja, greip Fried-
man gulhvítan hnúð með griptöng-