Úrval - 01.03.1971, Síða 120

118
ÚRVAL
Það er ótrúlegt en satt, að mannapar
liafa geysilega gaman af að horfa á
sjónvarp. Þeir geta setið við það
tímunum saman.
H. Bourne, og krafðist þess að fá
að heyra sannleikann í málinu.
„Hvers konar apaspil er þetta eig-
inlega“? spurði ég. „Apar eru ekki
nógu' vel gefnir til þess að horfa
á sjónvarp. Sjónvarp er fyrir fólk“!
„Svona, svona“, sagði dr. Bourne,
„þessi ummæli okkar áttu ekki að
skoðast sem móðgun. ,,En það er
nú samt satt, að við höfum sjón-
varpstæki hérna fyrir apana. Og
það er líka staðreynd, að þeim
þykir gaman að horfa á sjónvarp
sér til afþreyingar“. Eg lét fallast
í stól við hliðina á sérstaklega ljótri
górilluhauskúpu. „Þetta er þá satt“,
muldraði ég.
Dr. Bourne klappaði á öxl mér
á sefandi hátt. „Svona, þér skuluð
ekki taka þetta svo nærri yður“,
sagði hann. „Þeim geðjast ekki að
öilum dagskrárliðum. Þeir eru
hrifnastir af þeim, þar sem eitthvað
gerist og eitthvað líf er í tuskun-
um. Og þeir hafa gaman af sumum
heimildarkvikmyndum”.
„Sumum heimildarkvikmyndum"!
hrópaði ég og spratt á fætur. „Nú,
hvað verður þá um okkur menn-
ina? Sjónvarpið er þýðingarmesta
skemmtunar- og fíölmiðlunarform-
ið, sem nokkru sinni hefur verið
fundið upp. Milljónir manna dá það
alveg og elska. Margir horfa á það
allt að sex stundir á degi hverjum.
Og nú kemur það í ljós, að hópur
af öpum hefur óskaplega gaman af
sömu dagskrárliðunum og við
mennirnir"! Eg hallaði mér nær
honum. „Gerið þér yður grein fyr-
ir því, hvaða áhrif þetta gæti haft
á siðferðisþrek þjóðarinnar, ef þetta
fréttist? Hve lengi hafa þessi ósköp
eiginlega staðið“?
„Aðeins nokkra mánuði. Mér kom
þessi hugmynd fyrst í hug, er ég
heyrði um simpansa einn í Santa
Barbara, Bobby að nafni, sem væri
alveg vitlaus í sjónvarp, einkum
dagskrárliði, sem mikið væri um
átök og ofbeldi. Eitt uppáhaldssýn-
ingaratriði hans var allsherjarslag-
ur á kránum í kúrekamyndunum.
Þá veinaði hann alltaf af æsingu,
hoppaði upp og niður og kastaði
hlutum í skerminn, hvenær sem
menn tóku að láta hnefahöggin
dynja hver á öðrum. Hann lærði
fljótt að þekkja ,,illvirkjann“ í
myndinni og fannst alltaf óskap-
lega gaman, þegar hann birtist á
skerminum.
Mér datt í hug, að fyrst Bobby
hefði svona gaman af sjónvarpinu,
væri alveg tilvalið að prófa þetta
hér í rannsóknarstöðinni öpunum
til afþreyingar. Því fór ég fram á
það opinberlega, að fólk sendi okk-
ur gömul sjónvarpstæki að gjöf. Og
nú höfum við 15 tæki. Komið með
mér. Ég skal sýna yður þetta.
Sko, það er ekki neitt sérstak-