Úrval - 01.03.1971, Síða 126

124
framkvæmd í lækningastofu sjálfs
læknisins.
Örlitlu sáðfrumurnar, sem frjóvga
egg konunnar, eru framleiddar í
eistum mannsins og berast eftir
tveim holum leiðslum, sem nefnast
sáðrásir, upp til blöðruhálskirtils-
ins, sem er uppi í mjaðmargrindar-
holinu. Þar blandast þær saman
við sæðisvökva og spýtast út úr
getnaðarlimnum við hámark sam-
fara. Þegar læknir framkvæmir
'þessa skurðaðgerð, sker hann burt
svolítinn bút af báðum sáðrásun-
um, venjulega aðeins um fjórðung
úr þumlungi, og bindur fyrir end-
ana með skurðsaumgarni, áður en
hann gengur frá þeim í nærliggj-
andi vef. Þetta hindrar sæðisfrum-
urnar í að berast frá eistunum upp
til blöðruhálskirtilsins, og því verð-
ur sæðisvökvinn sæðisfrumulaus og
ófær um að frjóvga egg konunn-
ar. . . . í rauninni er þessa aðgerð
aðeins fólgin í því að skera leiðslu
ÚRVAL
í sundur í tvennt og binda fyrir
endana.
Venjulega þarf skurðlæknirinn
aðeins að gera tvo skurði, sem eru
aðeins um hálfum þumlungur á
lengd, í húðfellinguna á efri hluta
pungsins til þess að komast að báð-
um sáðrásunum. Hann notar stað-
deyfingu og hnífurinn þarf ekki að
snerta neitt þýðingarmikið líffæri,
enga meiri háttar æð, eiri háttar
taug, eeitt bein né þykkan vöðva-
vef. Uppskurðurinn hefur heldur
ekki nein áhrif á aðra hluta kyn-
færa karlmannsins, hvorki eistun,
getnaðarliminn né blöðruhálskirtil-
inn. Það er ekki heldur um neinar
aukaverkanir að ræða að uppskurði
loknum, hvorki hvað snertir þvag-
lát né nokkra hindrun á annarri
eðlilegri starfsemi kynfæranna.
Læknar mæla að vísu með 24—48
tíma hvíld að uppskurði loknum,
en sumir menn snúa samt aftur til
vinnu sinnar strax daginn eftir.
Það kvað vera misskilningur, að hjartað sé vinstra megin í rnann-
inum. 1 rauninni er það i miðju hrjóstinu. En misskilningurinn stafar
af iþví, að ihjartaslögin finnast betur úti í vinstri síðunni.
New York Time Magassine.
Kennslukonan í kvennaskólanum var guðhrædd og siðavönd og var
vön að tala til nemenda sinna um kristileg efni. Eitt sinn sagði hún:
,,Við verðum að bera það, sem drottinn leggur okkur á herðar. Minn-
izt jafnan orða ritningarinnar: Slái einhver Þig á hægri kinnina, þá
bjóð þú honum hina vinstri."
Þá gellur við í einni stúlkunni:
„En fari nú svo, að einhver kyssi mann á aðra kinnina, á maður þá
að bjóða hina?“